ΕΝΑΣ σύγχρονος Ολιβερ Τουίστ είναι ο ήρωας της νέας ταινίας του Μενέλαου Καραμαγγιώλη. Ο άνθρωπος που μας συντρόφεψε επί χρόνια με τις εκπομπές του στο Τρίτο Πρόγραμμα (τις οποίες ο ίδιος χαρακτηρίζει «ραδιοφωνικές ταινίες») και μας έδωσε το ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ «Rom» για τους Τσιγγάνους, επιστρέφει έντεκα χρόνια μετά το «Black out», με μια αντεστραμμένη, νουάρ Οδύσσεια: ο ήρωας του, ο «J.Α.C.Ε», σε όλη του τη ζωή αναζητά απεγνωσμένα μια οικογένεια μακριά από την πατρίδα του...
Ο μικρός Βορειοηπειρώτης του, καρπός μιας παράνομης σχέσης, στα επτά του βλέπει την οικογένειά του να ξεκληρίζεται στην Αλβανία, απάγεται από δουλεμπόρους και στην Αθήνα ξεκινά τη συνήθη «καριέρα» που επιφυλάσσουν στα παιδιά οι κάθε λογής μαφίες: φανάρια, πορνεία, εμπόριο οργάνων. Και όλα αυτά τα υφίσταται βωβός, από τη μέρα που όπλισαν το χέρι του και τον ανάγκασαν να σκοτώσει τον ίδιο του τον πατέρα...
Το «J.Α.C.Ε», που αυτές τις μέρες κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Τόκιο, στη Θεσσαλονίκη θα συμμετάσχει στο Διεθνές Τμήμα του Φεστιβάλ μαζί με τον «Παράδεισο» του Π. Φαφούτη.
- Εχει αλλάξει σήμερα το δουλεμπόριο παιδιών;
«Αν προσέξατε, τα παιδιά στα φανάρια έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, κι αυτό διότι πλέον τα εμπορεύονται αλλού. Τα παιδιά είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση: υιοθεσίες, δουλεμπόριο, παιδεραστία, όργανα. Υπάρχουν διαμερίσματα όπου κλείνουν τα παιδιά κι ύστερα τα εκμεταλλεύονται για ό,τι μπορείς να φανταστείς. Οταν κάναμε μιξάζ στην ταινία εξαφανίστηκε ένα παιδί από έναν παιδικό σταθμό. Δεν έχει βρεθεί ακόμα. Γίνεται χαμός. Σήμερα πια κλέβουν παιδιά για όργανα. Εχω κάνει μεγάλη έρευνα για όλο αυτό».
- Ο ήρωάς σας είναι βωβό πρόσωπο σε όλη την ταινία;
«Ο "J.Α.C.Ε" σιωπά, αλλά δεν είναι κλεισμένος στον εαυτό του. Με έναν τρόπο πολύ επινοητικό διαλέγει έναν δικό του τρόπο επικοινωνίας. Τη μόνη γλώσσα που του επιτρέπει να επιβιώσει. Στην ταινία τον ενσαρκώνουν τρεις ηθοποιοί: ένας επτάχρονος, ένας δεκαπεντάχρονος κι ένας ενήλικος: ο Αλμπάν Ουκάι. Επαιζε στη "Σιωπή της Λόρνα" των αδελφών Νταρντέν».
-Τι σημαίνει J.Α.C.Ε;
«Είναι ένα σύνδρομο που χαρακτηρίζει τους ορφανούς ανθρώπους. Ο ίδιος διαλέγει να λέγεται έτσι. Σε όλη την ταινία προσπαθούμε να μάθουμε το πραγματικό του όνομα».
- Το παρελθόν έδειξε πως το κοινό στην Ελλάδα δεν αγαπά πολύ τις ταινίες γύρω από τη μετανάστευση.
«Ναι. Ομως ο δικός μου ήρωας δεν είναι μετανάστης. Είναι Ελληνας. Απλώς νιώθει ξένος και στην Αλβανία, ξένος και στην Ελλάδα, όπως λέει ο πατέρας του. Είναι μια ταινία για το τι θα πει να είσαι Ελληνας, για το τι είναι πατρίδα και οικογένεια. Είναι μια ταινία για ορφανούς, όχι για μετανάστες».
- Η ταινία σας είναι μια μεγάλη, δύσκολη παραγωγή. Πώς την ολοκληρώσατε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς;
«Είναι μια μεγάλη ανεξάρτητη συμπαραγωγή, στην οποία μάλιστα, εκτός από χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ολλανδία, συμμετέχουν και παραδοσιακοί "εχθροί" της Ελλάδας: η Τουρκία και τα Σκόπια. Είναι μια μεγάλη παραγωγή που όμως βγήκε με λίγα λεφτά, συμβολικές αμοιβές και πολλές προσωπικές επενδύσεις. Και αξίζει να πω ότι η συμπαραγωγή στήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ήδη από τη φάση του σεναρίου».
- Ο ήρωας σας είναι βασισμένος σε πραγματικό πρόσωπο;
«Οχι, αλλά θα μπορούσε. Πιστεύω πως η ουσιαστική πολιτική ιστορία γράφεται στα ψιλά των εφημερίδων και όχι στα πρωτοσέλιδα. Και διαλέγω τους ήρωες που με ενδιαφέρουν από κει. Αυτοί είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές του σήμερα».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
περιμενς με αγωνια να δω τι ακριβως σεναριο θα εχει
ΑπάντησηΔιαγραφή