Συνοριακό φυλάκιο Κακαβιάς, πρωινές ώρες. Από την πλευρά του αλβανικού εδάφους, στην οποία βρίσκομαι, η συνηθισμένη καθημερινή ρουτίνα. Αυτοκίνητα και λεωφορεία που περιμένουν στη σειρά να περάσουν οι επιβάτες έλεγχο διαβατηρίων, μερικοί αστυνομικοί να περπατούν ράθυμα και βαριεστημένα, θαρρείς πως μόλις ξύπνησαν από τον βαρύ φθινοπωρινό ύπνο.
Δίπλα στο ελληνικό πέρασμα, εκεί που με ένα βήμα διασχίζεις δυο κράτη, μια ομάδα ανθρώπων, περίπου είκοσι τον αριθμό, ο καθένας με ένα σακίδιο στην πλάτη, παίρνουν οδηγίες από κάποιον αστυνομικό. Εκείνος, χωρίς να δίνει μεγάλη σημασία σε αυτό που συμβαίνει, μια ρουτίνα είναι για εκείνον, δεν φορά το καπέλο του, τα χέρια τα κρατάει στις τσέπες και από τη στάση του σώματος δείχνει αρκετά χαλαρός. Μέχρι που το διασκεδάζει, θα έλεγε κανείς.
Χρόνια τώρα, η εικόνα αυτή είναι γνωστή στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Από το 1991 και μετά, η ελληνική πλευρά, παραδίδει στην αλβανική Αστυνομία μετανάστες που επιστρέφονται από την Ελλάδα, ως παράνομοι. Ένας μικρός έλεγχος ρουτίνας στα αλβανικό έδαφος και ο καθένας στο σπίτι του. Τούτη τη φορά, όμως, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά και οι πρωταγωνιστές, άλλοι. Οι μετανάστες δεν είναι Αλβανοί που έχουν επιστρέψει οι ελληνικές Αρχές. Είναι μετανάστες που έχουν πιαστεί στο αλβανικό έδαφος – κάθε μέρα πιάνονται πλέον από 20 έως 50 άτομα – προερχόμενοι από το ελληνικό έδαφος, με τελικό προορισμό κάποιο κράτος της Ευρώπης. Έπειτα από μια καταγραφή ρουτίνας, κι αφού στην κατοχή τους έχουν όλοι έγγραφα προσωρινής διαμονής στην Ελλάδα, η αλβανική πλευρά τους επιστρέφει στο ελληνικό έδαφος, παραδίδοντάς τους στην Ελληνική Αστυνομία. Από κει και πέρα, οι τύχες τους αγνοούνται. Αν, δηλαδή, μεταφέρονται σε κάποια κέντρα κράτησης μεταναστών, ή απλώς αφήνονται ελεύθεροι (εφόσον διαθέτουν άδεια, αυτό πρέπει να γίνεται).
Το πέρασμα στο ελληνικό έδαφος, μας επιφυλάσσει δυσάρεστη έκπληξη. Παιδιά Αλβανών μεταναστών, που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα αλλά στο διαβατήριό τους, αντί της λέξης Greece αναγράφεται Greqi, όπως προφέρεται η Ελλάδα στην αλβανική γλώσσα, τους απαγορεύεται η είσοδος στην Ελλάδα και επιστρέφονται πίσω στην Αλβανία. Αυτοί, μιλάνε άπταιστα ελληνικά, διαθέτουν άδεια μόνιμης παραμονής στην Ελλάδα, δεν θέλουν να φύγουν σε άλλη χώρα της Ευρώπης αλλά πληρώνουν την ασυνεννοησία των δυο κυβερνήσεων, που διυλίζουν τον κώνωπα εδώ και καιρό, με θέματα φυσικά τα παιδιά και τις οικογένειές τους.
Μέσα σε λίγα λεπτά, σε απόσταση λίγων μέτρων, Ελλάδα και Αλβανία ανταλλάσσουν μετανάστες. Με τη μόνη διαφορά πως εκείνους που επιστρέφει η Ελλάδα είναι (σχεδόν) παιδιά της, για τις τύχες των οποίων ουδόλως ενδιαφέρεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου