Μήπως πρέπει να «φρεσκαριστεί» η πίτα του Ηπειρώτη;

Η εκδήλωση της ΠΣΕ είχε λιγότερο κόσμο από άλλες φορές, αλλά όχι τυχαία

Μουσικές και ηχοχρώματα από την Ήπειρο σήμερα στην καθιερωμένη «Πίτα του Ηπειρώτη» της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ήταν ένα ηπειρώτικο αντάμωμα με ωραία μουσική και χορούς αλλά λιγότερο κόσμο από κάθε άλλη φορά, παρ΄ ότι άνθρωποι από την πολιτική ηγεσία της χώρας κι εκπρόσωποι φορέων και σωματείων τίμησαν την εκδήλωση.

Ανάμεσά τους ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ κι υπουργός Εθνικής Αμυνας, Πάνος Καμμένος, ο Υπουργός Υγείας, Παναγιώτης Κουρουμπλής, η αναπληρωτής υπουργός Τουρισμού, Έλενα Κουντουρά, ο περιφερειάρχης Ηπείρου, Αλεξάνδρος Καχριμάνης, ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας, Κώστας Αγοραστός, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Όλγα Γεροβασίλη (Αρτας) και Μάριος Κάτσης (Θεσπρωτίας) ενώ από τη ΝΔ παρέστησαν ο Παναγιώτης Τραγάκης και Άννα Ασημακοπούλου. Πολλοί που παρέστησαν ήταν δήμαρχοι, πρόεδροι φορέων και συλλόγων.

Η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στα πέτρινα γεφύρια της Ηπείρου και με ιδιαίτερη αναφορά στο γεφύρι της Πλάκας, το οποίο έπεσε. Βραβεύτηκε το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο αλλά απ΄ό, τι ακούστηκε, δεν υπήρξε καν, κάποιος να  παραλάβει το βραβείο. Η εκδήλωση δεν είχε προβολή, δεν ήταν κάποιο από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, γεγονός που σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως, ώστε να έρθει κόσμος.

Αγαπώ με όλη μου την καρδιά το θεσμό της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας και πολλούς ανθρώπους μέσα σ΄ αυτό το χώρο. Από τα πρώτα μου βήματα στη δημοσιογραφία, μόνο καλά έχω να θυμηθώ, αλλά σήμερα είμαι υποχρεωμένη να στενοχωρήσω κάποιους, ώστε η εκδήλωση αυτή να έχει και μέλλον. Η τωρινή απουσία του κόσμου είναι κάτι το οποίο θα έπρεπε να προβληματίσει τους αρμόδιους κι ως προς τη λειτουργία των συλλογικών οργάνων και τις διαφορές εντός κι ως προς τη διοργάνωση και τις εμμονές του καθενός για το τι θα περιλαμβάνει το πρόγραμμα. Δεν είναι απαραίτητο να τα ξέρουν όλοι, όλα. Υπάρχουν πάντα άνθρωποι πρόθυμοι να βοηθήσουν, απ΄ όλους τους χώρους, όταν πρόκειται για το γενέθλιο τόπο τους.

Κάθε εκδήλωση και η πιο μικρή ακόμη θέλει πολλή δουλειά. Παλαιότερα γινόταν μια συνέντευξη Τύπου και τα ΜΜΕ ενημέρωναν τον κόσμο. Δεν γίνεται όμως την τελευταία στιγμή να ψάχνουμε για υλικό. Το κομμάτι της επικοινωνίας δεν είναι εύκολο ούτε έχει να κάνει με φιλίες και μόνο. Τα ωραία πράγματα γίνονται από ομάδες κι ο πρόεδρος είναι ο μαέστρος που κρατά τη μπαγκέτα. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να καταθέσουν κι οι σύλλογοι τις προτάσεις τους διότι στην εκδήλωση αυτή έχουν ρόλο.

Όσο ωραία και να΄ ναι η Πίτα του Ηπειρώτη, λυπάμαι που το λέω, το ακούω συνέχεια αλλά κανείς δεν το λέει φωναχτά, έχει καταντήσει ξαναζεσταμένο ψωμί. Και μη νομίζει κάποιος ότι είμαι κατά του λαϊκού πολιτισμού, γιατί 20 χρόνια χόρευα κι έχω περάσει από τρία διαφορετικά παραδοσιακά χορευτικά συγκροτήματα κι όλα παρουσίαζαν αξιοπρεπές πρόγραμμα κι όλα βγήκαν στο εξωτερικό και καταχειροκροτήθηκαν για την παρουσίαση της ελληνικής παράδοσης.

Όμως, στην Πίτα του Ηπειρώτη – που ελάχιστα διαφοροποιήθηκε τα τελευταία χρόνια κι όχι σε θέματα ουσίας -χρειάζεται ανανέωση ως προς τον τρόπο παρουσίασης, χρειάζεται να κατατεθούν και φρέσκιες ιδέες στο τραπέζι και να υπάρξει συνδυασμός και με Ηπειρώτες καλλιτέχνες που δεν είναι μόνο στο χώρο της παραδοσιακής μουσικής και μπορεί να είναι καταξιωμένοι σκηνοθέτες στο θέατρο, εικαστικοί, στιχουργοί, χοροδιδάσκαλοι, συγγραφείς κ.ά., ώστε να ξαναστηθεί η εκδήλωση από την αρχή και σε νέες βάσεις.

Δεν μπορεί πριν από λίγα χρόνια να έρχονται πάνω από 10.000 και να μη χωρά να περάσει καρφίτσα και σταδιακά αυτός ο κόσμος να έχει μειωθεί κάτω από το μισό. Συν τοις άλλοις, υπάρχουν τόσες οργανώσεις αποδήμων Ηπειρωτών εντός κι εκτός Ελλάδας, αναρωτιέμαι αν έχουν ερωτηθεί ποτέ τι θα ήθελαν με ένα απλό ερωτηματολόγιο. Αντιλαμβάνομαι ότι υπήρξε μια δυσκινησία λόγω του θέματος της προεδρίας αλλά το σημερινό δεν ήταν αποτέλεσμα να χαίρονται και οι μεν κι οι δε. Ούτε μπορούν οι πολιτικές γραμμές να προσδιορίζουν έναν κατ΄εξοχήν  πολιτιστικό θεσμό.

Τι τους λείπει; Εκτός από τους Βορειοηπειρώτες, πότε αυτοί οι άνθρωποι έπαιξαν ρόλο σ΄ αυτήν την εκδήλωση που είναι κορυφαία για την ηπειρώτικη αποδημία; Πότε έγινε αφορμή για να γίνει γνωστή η ηπειρώτικη γαστρονομία αντί για τους καθιερωμένους γυρολόγους με σουβλάκια και ποπ κορν;

Πότε λειτούργησε σαν ένα συνέδριο για τη γλώσσα, καθώς οι Ηπειρώτες όπου γης κι όλοι οι απόδημοι Έλληνες κινδυνεύουν να τη χάσουν; Να μιλήσουμε για τα ελληνικά σχολεία στο εξωτερικό. Η πίτα του Ηπειρώτη δεν είναι μόνο αντάμωμα. Είναι γιορτή ουσίας.

Και το «καλύτερο μαγαζί» χρειάζεται κάποια στιγμή να κάνει ανακαίνιση και σε ό,τι αφορά στη συγκεκριμένη εκδήλωση, το πολύ το Κύριε Ελέησον (όπως παρουσιάζεται) το βαριέται κι ο παπάς…

Της Άννας Στεργίου (annastergiou11@gmail.com)

agrocosmos.com