Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Λαθραίες καρδερίνες!

karderinaΜέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι από την Αλβανία εισάγονται λαθραία στη χώρα μας μόνο ναρκωτικά. Αντιθέτως εξάγονται τεράστια ποσά μαύρου χρήματος, τα οποία γίνονται βίλες ή ξενοδοχεία στην γειτονική χώρα. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι ακόμη και μέσα από τις φυλακές, Αλβανοί έμποροι ναρκωτικών οργανώνουν και λειτουργούν το «δίκτυο» τους, αποκομίζοντας ζεστό χρήμα. Να τώρα, όμως, που μάθαμε ότι από τη χώρα του Χότζα εισάγονται λαθραία στην Ελλάδα και...καρδερίνες!


Θηροφύλακας στην Κοζάνη, πραγματοποίησε έλεγχο στο αυτοκίνητο ενός Αλβανού, που ροβολούσε από τη Σκιπέρια στην Αθήνα και βρήκε στο πορτ-μπαγκάζ του 430 καρδερίνες! Φαντάζομαι τον διάλογο.
- Γιατί κελαηδάει το αυτοκίνητο, μάστορα;
- Τι να σας πω, κύριε φύλακα, μάλλον στριγγλίζουνε τα λάστιχα, που είναι παλιά.
- Μα, δεν ακούστηκε απ' τα λάστιχα το κελάηδημα, από το αμάξι μέσα ακούστηκε.
- Α, ίσως είναι το ραδιόφωνο, είχα πιάσει σταθμό στον οποίο κελαηδούσε ο Χαρδούβελης τα νέα μέτρα για τα κόκκινα δάνεια.
- Α, δεν μου τα λες καλά. Εγώ το ακούω από το πορτ-μπαγκάζ το κελάηδημα.
- Τι να σας πω, κύριε θηροφύλαξ, έχω ένα κλουβάκι με δυο καρδερίνες, τις πάω πεσκέσι στην πεθερά μου, στην Κοκκινιά.
- Άσε τα σάπια, παντρεμένος και στην ηλικία σου να πηγαίνει πεσκέσι στην πεθερά, δεν λέει, δεν γίνεται! Άνοιξε το καπό!.
Κάπως έτσι θα ανακαλύφθηκαν τα 430 ωδικά αγριοπούλια, που τα είχε μαζέψει με ιξόβεργες ή με καπατζέ ο Αλβανός και θα τα πουλούσε στους γνωστούς «πουλάδες», που τα διαθέτουν κάθε Κυριακή στην παράνομη ζωοπανήγυρη του Σχιστού!
Θυμάμαι, είχα κι εγώ, μικρός, δυο καρδερίνες που μου είχε χαρίσει η νονά μου, στα γενέθλιά μου. Τις κράτησα μέχρι που απεδήμησαν εις Κύριον. Ήταν το πιο γλυκό καρδερινοκελάηδημα που άκουσα ποτέ. Πάντα είχα σπίτι κάποιο ωδικό πτηνό. Καναρίνι, καρδερινοκανάρινο, λουγαράκια, φανέτα.
Δίπλα μας, στο πατρικό, έμενε ένας τσαγκάρης, που είχε έρθει πρόσφυγας από τη Ρωσία. Είχε φέρει και ένα καναρίνι μπλε! Το φώναζε «Γιαχουντή». «Τί όνομα είναι αυτό;» τον είχα ρωτήσει. «Είναι ο Γιαχουντής, που παίζει το βιολί καλύτερα απ' όλους» μου είχε πει.
Αργότερα, κατάλαβα ότι εννοούσε τον Γεχούντι Μενουχίν, τον αξεπέραστο Ρωσο-Εβραίο βιολονίστα! ΄Οταν έφυγε, για την Κρήτη, θυμάμαι, χάρισε τον Γιαχουντή στον πατέρα μου. «Γιατρέ, ποτέ δεν μας πήρες λεφτά! Σου αφήνω τη μισή μου καρδιά!» είπε και έφυγε.
Ο Γιαχουντής έζησε μέχρι που τελείωσα το γυμνάσιο. Τον βρήκα νεκρό ένα πρωί. Τον έθαψα στην αλτάνα του σπιτιού μας, αλλά νότες σαν τις δικές του δεν ξαναφύτρωσαν...

http://www.portnet.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου