Εσείς μπορεί και να ξεχάσατε, ο βορειοηπειρώτης ψηφοφόρος θυμάται και επιμένει να ρωτάει...

-Τι έγινε η περιβόητη απογραφή των Ελλήνων, που σχεδίασαν οι Ντούλε --Μπολάνοι και ανέλαβαν εργολαβικά οι ρεμπεσκέδες της Ομόνοιας;
Μήπως γνωρίζει περί της τύχης της κάποιος από τους διοργανωτές ή κάποιος από τους ξεγελασμένους της ιστορίας; Πάντως, όποιον τον κατατρώει η περιέργεια, ας μην ψάξει αλλού, ας πάει στο καλάθι των αχρήστων, εκεί που ρίχνει ο Ντούλες τη Μειονότητα σαν τσαλακωμένο χαρτί. Εκεί θα τη βρει.


 -Που είναι τα έργα του ΚΕΑΔ και του Ντούλε;
Που είναι τα έργα που έκανε ο Ντούλε στα 8 χρόνια που συγκυβερνούσε με το Σοσιαλιστικό Κόμμα με πρωθυπουργό το φίλο του το Νάνο; 
  8 χρόνια συγκυβέρνησης με το Σοσιαλιστικό Κόμμα Αλβανίας
- το ΚΕΑΔ είχε το Υπουργείο Υγείας, όχι μόνον που δεν παρενέβησαν ποτέ να στείλουν κονδύλια στις επαρχείες μας αλλά δεν φρόντισαν ούτε το ελάχιστο που όφειλαν . Γιατί απλά το ΚΕΑΔ και ο προεδρός του δεν νοιάζονται για έργα.
  - το ΚΕΑΔ είχε υφυπουργό παιδείας τον Μάρτο.
- Πόσα σχολεία ανακαίνισαν με κονδύλια του αλβανικού κράτους; Κανένα. Πόσα θρανία, πίνακες, ντουλάπια έφεραν για τα παιδιά μας; Κανένα. Ακόμη σήμερα φωνάζουν οι ίδιοι γα την παιδεία τι έκαναν όμως; Τίποτα.
Τον Μάρτο, όταν τον είχαν αντίπαλο τον κατηγόρησαν ότι σαμποτάρισε το άνοιγμα του δημόσιου ελληνικού σχολείου στη Χιμάρα. Τώρα τον προωθούν βουλευτή της Χιμάρας με το Κόμμα που δεν ήθελε να ανοίξει σχολείο στη Χιμάρα. Ναι, αυτό είναι το έργο του ΚΕΑΔ…!
8 – χρόνια με την κυβέρνηση του Σ. Κόμματος άφησαν τα παιδιά μας χωρίς βιβλία στη μητρική γλώσσα, μέχρι που χρειάστηκε η παρέμβαση της Ελλάδας για να τυπώσει τα βιβλία για τα σχολεία μας.
- Πότε ζήτησε κονδύλια για τον τόπο μας ο Ντούλε; Όταν στην Βουλή γίνεται συζήτηση για τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης ποτέ ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ δε σηκώθηκε  να απαιτήσει κονδύλια για τις δικές μας περιοχές. Απλώς, μόλις πάει κάτι στραβά τότε αρχίζουν και φωνάζουν, όχι στη βουλή και τους επίσημους φορείς αλλά δημαγωγικά στα δικά τους έντυπα.
-Είναι της θεωρίας, λαφολογίας και όχι της πράξης;
Μήπως ως πρόεδρος του Κόμματος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα θα πρέπει να μιλάει πάντα για θεωρίες που ποτέ δεν είναι μετρήσιμες ή ορατές και δεν θα πρέπει να ασχολείται με συγκεκριμένα θέματα που αφορούν την καθημερινότητα των ανθρώπων;