ΒΑΣΙΛΗΣ Ζ. ΜΙΛΙΩΡΗΣ: ‘’Επίτιμος Δημότης της Επαρχίας Φοινίκης‘’

H Επαρχία Φοινίκης με απόφαση του επαρχιακού συμβουλίου αρ 32 ημ 15/11/2012
Ανακηρύσσει ομόφωνα μετά θανάτου τον
ΒΑΣΙΛΗ ΖΗΣΟ ΜΙΛΙΩΡΗ
‘’Επίτιμο Δημότη της Επαρχίας ‘’
Ως ελάχιστο δείγμα τιμής για τον αγώνα του μέχρι θυσίας
Υπερασπιζόμενος την Ορθοδοξία ,το Έθνος και τη Λευτεριά.

Η εκδήλωση έγινε στο προαύλιο χώρο της εκκλησίας του Αγίου Μαμαντου στο Βρυώνη. Γεννήθηκε το Μάρτη του 1919,στο χωριό Βρυώνι.
Οι γονείς του σε περασμένη για εκείνον το καιρό ηλικία τον άφησαν ορφανό στα 4 χρόνια, όποτε από νήπιο άρχισαν τα βάσανα του.
Πριν κλείσει τα 7 χρόνια μαζί μα αλλά παιδιά του χωριού πολύ μεγαλύτερα του πήραν το δρόμο για την Αθήνα .
Τελείωσε άριστα το σχολείο και διακρίθηκε στον όμιλο του χώρου.
Μετά από 11 χρόνια γύρισε στο χωριό με άλλη μόρφωση και παιδεία.
Μέσα σε ένα μικρό διάστημα με τις ιδέες του ,με τον αγώνα του ,με την αγάπη προς τους συνανθρώπους του ,κέρδισε την εμπιστοσύνη των συγχωριανών του και σχεδόν όλοι τον ρωτούσαν για κάθε υπόθεση και κατάσταση του χωριού.
Με την έναρξη του Ελληνο -Ιταλικού πολέμου μαζί και με δεκάδες συγχωριανούς του ακλούθησε τον Ελληνικό στρατό μέχρι το Κούτσι και το Λογορά πολεμώντας τους Ιταλούς.
Όταν οπισθοχώρησε ο Ελληνικός στρατός γύρισε στο χωριό και μαζί με άλλους αγωνιστές της μειονότητας Χειμαραιους ,Δριοβιανιτες ,Φοινικιωτες και Αλυκιώτες μαζεύτηκαν να οργανώσουν τον πόλεμο της μειονότητας κατά των κατακτητών.
Όμως η προδοσία μερικών είχε ως συμπέρασμα τη διάλυση του μετώπου αυτού ,και το ξέφρενο κυνηγητό εναντίον των αγωνιστών της λευτεριάς της Ελληνικής μειονότητας .
Το 1943 εκλέχτηκε πρόεδρος του χωριού ,καθήκον το οποίο το κράτησε μέχρι την ημέρα της εκτέλεσης του.
Σε αυτή την περίοδο αγωνίστηκε για τη λευτεριά του χωριού , για την ευημερία και την προοπτική των νέων του χωριού ,του οποίους τους παρότρυνε να σπουδάσουν , να γίνουν άνθρωποι πολιτισμένοι.
Όμως ο αγώνας του και οι δραστηριότητες του ήταν γνωστές από τους ασφαλίτες οι οποίοι περίμεναν αφορμή για να τον εξαφανίσουν.
Έτσι στης 25 Αυγούστου του 1946το βράδυ όταν ο Βασίλης ήταν σε σύσκεψη των προέδρων των χωριών βρήκαν την ευκαιρία μερικοί μαζί με τον ασφαλίτη της περιοχής να τον κατηγορήσουν ως σαμποταριστεί.
Την επόμενη μέρα στης 26 Αυγούστου, μέρα Κυριακή ,συνεληφθη μαζί με τον Ηλία Καραμπίνα και μέσα σε 13 ημέρες τον εκτέλεσαν μπροστά σε όλο το λαό ,μπροστά στα μάτια του 6 χρόνου γιου του Αντρέα ,εδώ στην εκκλησία του Αγίου Μαμαντου.
Μόνον 27 χρόνια έζησε ,όχι ότι δεν ήθελε τη ζωή του, αλλά πάνω από όλα έβαλε τη λευτεριά ,τη Δημοκρατία ,την Ορθοδοξία και το Έθνος.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει ,γιατί Άγιο είναι διότι είναι μέσα στο χώρο της εκκλησίας και το αίμα και τα οστά του.
Ας είναι πάντα η θυσία το υ σύμβολο για όλους μας ,να μας φωτίζει εμάς και όλες τις γενιές που έρχονται.
Αιωνία του η μνήμη!