Διαβάζοντας στο «Περίπατοι στα Γιάννινα», του Δ. Σαλαμάγκα, για τις «βαρκομαχίες» της Λίμνης με τους Μαλακάσιους, στα παλιά τα χρόνια, θυμήθηκα το Αρβανήτικο σοβινιστικό σλόγκαν «Τζαννίνα Αλμπάνια». Είναι αλήθεια, ότι κάποιοι ανόητοι, θεωρούντες εαυτούς, ως κατ’ ευθείαν γνησίους απογόνους, των αρχαίων Ελλήνων, χαρακτηρίζουν όλους εμάς τους Βορειοελλαδίτες ως Βλάχους, Αρβανίτες, Βουλγάρους, Σέρβους, Τουρκαλάδες και δεν συμμαζεύεται. Τελείως άμυαλοι, δεν αντιλαμβάνονται ότι δίνουν όπλα στους σοβινιστές γείτονές μας. Τους ενθαρρύνουν στις διεκδικήσεις τους. Βάλλουν κατά του εθνικού κυματοθραύστη, των λησμονημένων εκεί στα σύνορα αστράτευτων, αλλά γηρασμένων πλέον φρουρών της Ελλάδος, που όταν λείψουν κι αυτοί, θα καταντήσουμε να μας «κλαίν οι ρέγκες».
Ας έλθουμε όμως, στους σοβινιστές Της Μεγάλης Αλβανίας, αρχίζοντας από την Προϊστορία της όλης ενιαίας και αδιαιρέτου Ηπείρου. Δεν φιλοδοξώ Διπλωματική ούτε ιστορική επίδειξη. Θ’ αναφερθώ σ’ αυτά που έζησα και διάβασα μέχρι σήμερα, με αποκλειστικά κίνητρα, την αλήθεια και την αγάπη μου στην Πατρίδα Ελλάδα.
Αρχαιότατη όλων από τον εικοστό π.Χ. αι. και πασίγνωστη η Δωδώνη που την ακολουθούν, Αμβρακία, Εφύρα, Κασσώπη, Πασσαρώνα, Τέκμων, Απολλώνια, Βουθρωτό, κλπ., κλπ. Ερωτάται, μήπως οι κάτοικοί τους ήσαν Αλβανοί; Οι αρχαίοι συγγραφείς Θουκυδίδης, Ηρόδοτος, Παυσανίας, Στράβων κλπ. όταν αναφέρουν Ελλούς, Γραικούς, Θεσπρωτούς, Μολοσσούς, Πελασγούς, κλπ. κλπ. μήπως εννοούν φάρες Σκιπτάριδων; Υπήρξαν μήπως οι Αλβανοί αυτόχθονες ή γηγενείς στον τόπο αυτόν; Η αλήθεια για το παρελθόν της σημερινής Αλβανίας, εξακολουθεί θα έλεγα, να είναι κάπως σκοτεινή. Πολλές φυλές, πολύς κόσμος, πολλές επιμειξίες έγιναν σ’ αυτόν τον τόπο, ενώ δεν ξέρουμε ούτε από πού ακριβώς ήλθαν οι Αλβανοί. Είναι Νορμανδοί, ή ήλθαν απ’ αλλού, π.χ. από τα Καρπάθεια, σύμφωνα με κάποια θεωρία. Οι ίδιοι ισχυρίζονται εαυτούς Ιλλυριούς; Πολλοί τους διακρίνουν σε Αλβανούς και Αρβανίτες. Για τους δεύτερους, λέγεται ότι είναι αλβανόγλωσσοι πολεμικοί πληθυσμοί τους οποίους διάφοροι Έλληνες ή και ξένοι,(π.χ. οι Βενετοί) για αμυντικούς λόγους μετέφεραν και εγκατέστησαν σε διάφορα σημεία της Ελλάδος. Η διγλωσσία των Αρβανιτών με ελληνικά και αρβανίτικα, λέγεται ότι ήτανε γνωστή, ακόμη και στον Στράβωνα. Είναι γνήσια ιστορικά, εθνικά και κοινωνικά ελληνόψυχοι, που το απέδειξαν περίτρανα συμμετέχοντας, όπως λέγεται, στα διάφορα ελληνικά επαναστατικά κινήματα, τα Ορλωφικά, με τον Λ. Κατσώνη, τον Π. Μελά, ακόμα και με τον δικό μας τον Διονύσιο Φιλόσοφο.
Στις 28 Νοεμβρίου 1912, ο ικανότερος από τούς Αλβανούς, απόφοιτος της Ζωσιμαίας των Ιωαννίνων, Ισμαήλ Κεμάλ Βλιώρα, που μιλούσε και έγραφε τα ελληνικά σαν μητρική του γλώσσα, ανακήρυξε την Αλβανική αυτονομία. Βοηθούμενος ολοφάνερα, τουλάχιστον διπλωματικά, από την Ιταλία, η οποία ανέκαθεν εποφθαλμιούσε την απέναντί της ακτή. Επιθυμούσε εις αυτήν ένα έστω και φιλικό της προγεφύρωμα, συνεργούσης σαφώς και της Αυστρουγγαρίας του Μπιλίνσκι.
Στην σημερινή Αλβανία, συναντούμε τις αρχαιοελληνικές πόλεις Απολλωνία, Βουθρωτό, Επίδαμνο και τις νεότερες (μετονομασμένες στα αλβανικά σε) Γκιροκάστρο και Σαράντι. Εμείς δηλαδή έχουμε Ελληνικά στοιχεία μέσα στην Αλβανία. Αυτοί με ποιες προϋποθέσεις, ποια προηγούμενα, ποια κεκτημένα δικαιώματα ισχυρότερα των δικών μας, διεκδικούν τα Γιάννινα και την Ήπειρο ολόκληρη; Εάν βασίζονται στον Αλή Πασά, ας έχουν υπ’ όψιν ότι η Αυλή του υπήρξε εξ ολοκλήρου Ελληνική. Οι Μαλακάσιοι ήσαν σκέτοι επιδρομείς και όχι κάτοικοι. Οι Τούρκοι Εσσάτ πασσάς και Βεήπ μπέης, τόσο διά την αναγγελία της Αλβανικής αυτονομίας, όσο και ολίγο προ της πτώσεως των Γιαννίνων, δεν δεχθήκανε την Αλβανική αντιπροσωπεία, που επέστρεψε στην Αλβανία, σαν ανεπιθύμητη στα Γιάννινα, επειδή το πλείστον των Τούρκων προτιμούσαν να πάρουν τα Γιάννινα οι Έλληνες, παρά να τα δώσουν στους Αλβανούς, που εγκατέλειψαν το αμυνόμενο Μπιζάνι αυτομολούντες την κρισιμότερη στιγμή.
Προκύπτει αυθόρμητο το ερώτημα: Από πού ξεκινά το σλόγκαν τους «Τζαννίνα-Αλμπάνια», πού το βρήκαν, η ποιός τους το υπαγόρευσε και πολύ περισσότερο την διεκδίκηση ολόκληρης της Ηπείρου, όταν δεν είναι καν γεννημένοι εδώ. Στην Νότια, την Ελληνική σήμερα Ήπειρο, οι Αλβανοί δεν φαίνονται παρά ως επιδρομείς με τους Μαλακάσιους, ή ως συμπολεμιστές και σύμμαχοι των Τούρκων, από τον στρατό των οποίων, κατά χιλιάδες αυτομολούσαν ολίγο πρό της πτώσεως των Ιωαννίνων (Γκυ Σαντεπλέρ κ.λ.π.). Η αυτομολία τους αυτή κατ’ ουδένα τρόπον θα εκδηλωνόταν εάν είχαν οικογένειες στα Γιάννινα, διότι θα φοβόταν κάποια τυχόν αντίποινα, εκ μέρους φανατικών Τουρκογιαννιωτών.
Οικογένειες βέβαια δεν είχανε πουθενά, στον χώρο της έστω τουρκοκρατούμενης τότε Ελλάδας, δεδομένου ότι ούτε ιστορούνται, αλλ’ ούτε υπάρχουν δείγματα Αλβανικών οικισμών, ούτε καν ονόματα, όπως π.χ. λέμε σήμερα «τούρκικο η τουρκόσπιτο», «Εβραίικα», «Βλάχικα» κλπ. Αφού δεν είχαν σπίτια, οικογένειακές εγκαταστάσεις, δεν γεννηθήκαν εδώ, από πού έχουν δικαιώματα και απαιτήσεις; Ο τόπος των προγόνων, στον οποίο είναι θαμένοι και στον οποίο κάποιοι γεννήθηκαν, τον καλλιέργησαν, έζησαν πέθαναν και θαύτηκαν σ’ αυτόν, είναι η Πατρίδα τους. Για τους Αλβανούς, τα Γιάννινα, Άρτα, Πρέβεζα και πάρα κάτω, με καμιά έννοια και λογική αυτά τα μέρη δεν είναι Πατρίδα τους. Αυτό, βέβαια κατ’ ουδένα τρόπον μπορεί να συγχέεται τυχόν με το Τσάμικο. Αυτό το τελευταίο, αποτελεί μάλλον μία άλλη ιστορία που πιθανόν να δημιουργήται από κρύφια και σκοτεινά ανθελληνικά στοιχεία τρίτων, ένα ή πολλά, άγνωστο. Πάντως το τσάμικο κατ‘ ουδένα τρόπον δύναται να δημιουργεί διεκδίκηση για όλη την Ήπειρο.
Πρίν όμως τελειώσω, θέλω συνοπτικά να διευκρινίσω ότι από της Ρωμαικής εποχής και εντεύθεν, οι Λαοί της Ιταλικής χερσονήσου πάντοτε ορεγότανε την απέναντι Βαλκανική ακτή, με ένα έστω και μικρό φιλικό προγεφύρωμα σ’ αυτήν.
Έτσι έχουμε από την επιδρομή π.χ. του καταστροφέα των 70 Ηπειρωτικών πόλεων περί το 167 π.Χ. του Αιμιλίου Παύλου και εντεύθεν, κατά διαστήματα μικρά ή μεγάλα οι Ιταλοί, είτε ως καθαυτό Ιταλοί, είτε ως Βενετοί, παρουσιάζονται στον Ελλαδικό χώρο. Κάποιες φορές, συντροφιά με τους Αυστριακούς, ιδίως από το 1913 μέχρι το 1923, σκανδαλωδώς αναμειγνύονται υπέρ δημιουργίας ανεξάρτητης Αλβανίας εις βάρος της Ελλάδος, μέχρι που κάποιοι πατριώτες αγανακτισμένοι σκότωσαν τον Ιταλό Τελλίνι το 1923. Το Πάσχα του 1939 οι Ιταλοί βάλανε πόδι στο φίλο Αλβανικό προγεφύρωμά τους και το 40 βάδισαν κατά της Ελλάδας επιβεβαιώνοντας έτσι το πλαστό υπέρ της Αλβανίας ενδιαφέρον, ενώ αλλού στοχεύανε.
Τελειώνω με το δικαίωμα ερωτήματος του Έλληνα πολίτη (και μάλιστα πολεμιστή). Οι υποτιθέμενοι αντιπρόσωποι και υπερασπιστές των δικαιωμάτων και συμφερόντων του ελληνικού Λαού, και ΟΧΙ των κομμάτων.
Οι κ.κ. Βουλευτές μας, οι αποκλειστικά από τον ιδρώτα αυτού του ταλαίπωρου Λαού αμειβόμενοι. Τι έχουν κάνει και πώς αντιμετωπίζουν το όλον ζήτημα, ή το ενδιαφέρον περιορίζεται στα προσωπικά τους οικονομικά μόνον συμφέροντα;
Έχουν ολοκάθαρη την υποχρέωση να αντιδράσουν, δεδομένου ότι αυτοί πρέπει να γνωρίζουν λεπτομερώς καλύτερα την ηπειρωτική ιστορία, της οποίας τις λεπτομέρειες, ενδέχεται να αγνοούν οι νεαροί Διπλωμάτες μας. Υποχρεούνται ν’ αποδείξουν διεθνώς, ότι η Αλβανία κανένα νόμιμο δικαίωμα δεν έχει επί της Ηπείρου.
Αρχαιότατη όλων από τον εικοστό π.Χ. αι. και πασίγνωστη η Δωδώνη που την ακολουθούν, Αμβρακία, Εφύρα, Κασσώπη, Πασσαρώνα, Τέκμων, Απολλώνια, Βουθρωτό, κλπ., κλπ. Ερωτάται, μήπως οι κάτοικοί τους ήσαν Αλβανοί; Οι αρχαίοι συγγραφείς Θουκυδίδης, Ηρόδοτος, Παυσανίας, Στράβων κλπ. όταν αναφέρουν Ελλούς, Γραικούς, Θεσπρωτούς, Μολοσσούς, Πελασγούς, κλπ. κλπ. μήπως εννοούν φάρες Σκιπτάριδων; Υπήρξαν μήπως οι Αλβανοί αυτόχθονες ή γηγενείς στον τόπο αυτόν; Η αλήθεια για το παρελθόν της σημερινής Αλβανίας, εξακολουθεί θα έλεγα, να είναι κάπως σκοτεινή. Πολλές φυλές, πολύς κόσμος, πολλές επιμειξίες έγιναν σ’ αυτόν τον τόπο, ενώ δεν ξέρουμε ούτε από πού ακριβώς ήλθαν οι Αλβανοί. Είναι Νορμανδοί, ή ήλθαν απ’ αλλού, π.χ. από τα Καρπάθεια, σύμφωνα με κάποια θεωρία. Οι ίδιοι ισχυρίζονται εαυτούς Ιλλυριούς; Πολλοί τους διακρίνουν σε Αλβανούς και Αρβανίτες. Για τους δεύτερους, λέγεται ότι είναι αλβανόγλωσσοι πολεμικοί πληθυσμοί τους οποίους διάφοροι Έλληνες ή και ξένοι,(π.χ. οι Βενετοί) για αμυντικούς λόγους μετέφεραν και εγκατέστησαν σε διάφορα σημεία της Ελλάδος. Η διγλωσσία των Αρβανιτών με ελληνικά και αρβανίτικα, λέγεται ότι ήτανε γνωστή, ακόμη και στον Στράβωνα. Είναι γνήσια ιστορικά, εθνικά και κοινωνικά ελληνόψυχοι, που το απέδειξαν περίτρανα συμμετέχοντας, όπως λέγεται, στα διάφορα ελληνικά επαναστατικά κινήματα, τα Ορλωφικά, με τον Λ. Κατσώνη, τον Π. Μελά, ακόμα και με τον δικό μας τον Διονύσιο Φιλόσοφο.
Στις 28 Νοεμβρίου 1912, ο ικανότερος από τούς Αλβανούς, απόφοιτος της Ζωσιμαίας των Ιωαννίνων, Ισμαήλ Κεμάλ Βλιώρα, που μιλούσε και έγραφε τα ελληνικά σαν μητρική του γλώσσα, ανακήρυξε την Αλβανική αυτονομία. Βοηθούμενος ολοφάνερα, τουλάχιστον διπλωματικά, από την Ιταλία, η οποία ανέκαθεν εποφθαλμιούσε την απέναντί της ακτή. Επιθυμούσε εις αυτήν ένα έστω και φιλικό της προγεφύρωμα, συνεργούσης σαφώς και της Αυστρουγγαρίας του Μπιλίνσκι.
Στην σημερινή Αλβανία, συναντούμε τις αρχαιοελληνικές πόλεις Απολλωνία, Βουθρωτό, Επίδαμνο και τις νεότερες (μετονομασμένες στα αλβανικά σε) Γκιροκάστρο και Σαράντι. Εμείς δηλαδή έχουμε Ελληνικά στοιχεία μέσα στην Αλβανία. Αυτοί με ποιες προϋποθέσεις, ποια προηγούμενα, ποια κεκτημένα δικαιώματα ισχυρότερα των δικών μας, διεκδικούν τα Γιάννινα και την Ήπειρο ολόκληρη; Εάν βασίζονται στον Αλή Πασά, ας έχουν υπ’ όψιν ότι η Αυλή του υπήρξε εξ ολοκλήρου Ελληνική. Οι Μαλακάσιοι ήσαν σκέτοι επιδρομείς και όχι κάτοικοι. Οι Τούρκοι Εσσάτ πασσάς και Βεήπ μπέης, τόσο διά την αναγγελία της Αλβανικής αυτονομίας, όσο και ολίγο προ της πτώσεως των Γιαννίνων, δεν δεχθήκανε την Αλβανική αντιπροσωπεία, που επέστρεψε στην Αλβανία, σαν ανεπιθύμητη στα Γιάννινα, επειδή το πλείστον των Τούρκων προτιμούσαν να πάρουν τα Γιάννινα οι Έλληνες, παρά να τα δώσουν στους Αλβανούς, που εγκατέλειψαν το αμυνόμενο Μπιζάνι αυτομολούντες την κρισιμότερη στιγμή.
Προκύπτει αυθόρμητο το ερώτημα: Από πού ξεκινά το σλόγκαν τους «Τζαννίνα-Αλμπάνια», πού το βρήκαν, η ποιός τους το υπαγόρευσε και πολύ περισσότερο την διεκδίκηση ολόκληρης της Ηπείρου, όταν δεν είναι καν γεννημένοι εδώ. Στην Νότια, την Ελληνική σήμερα Ήπειρο, οι Αλβανοί δεν φαίνονται παρά ως επιδρομείς με τους Μαλακάσιους, ή ως συμπολεμιστές και σύμμαχοι των Τούρκων, από τον στρατό των οποίων, κατά χιλιάδες αυτομολούσαν ολίγο πρό της πτώσεως των Ιωαννίνων (Γκυ Σαντεπλέρ κ.λ.π.). Η αυτομολία τους αυτή κατ’ ουδένα τρόπον θα εκδηλωνόταν εάν είχαν οικογένειες στα Γιάννινα, διότι θα φοβόταν κάποια τυχόν αντίποινα, εκ μέρους φανατικών Τουρκογιαννιωτών.
Οικογένειες βέβαια δεν είχανε πουθενά, στον χώρο της έστω τουρκοκρατούμενης τότε Ελλάδας, δεδομένου ότι ούτε ιστορούνται, αλλ’ ούτε υπάρχουν δείγματα Αλβανικών οικισμών, ούτε καν ονόματα, όπως π.χ. λέμε σήμερα «τούρκικο η τουρκόσπιτο», «Εβραίικα», «Βλάχικα» κλπ. Αφού δεν είχαν σπίτια, οικογένειακές εγκαταστάσεις, δεν γεννηθήκαν εδώ, από πού έχουν δικαιώματα και απαιτήσεις; Ο τόπος των προγόνων, στον οποίο είναι θαμένοι και στον οποίο κάποιοι γεννήθηκαν, τον καλλιέργησαν, έζησαν πέθαναν και θαύτηκαν σ’ αυτόν, είναι η Πατρίδα τους. Για τους Αλβανούς, τα Γιάννινα, Άρτα, Πρέβεζα και πάρα κάτω, με καμιά έννοια και λογική αυτά τα μέρη δεν είναι Πατρίδα τους. Αυτό, βέβαια κατ’ ουδένα τρόπον μπορεί να συγχέεται τυχόν με το Τσάμικο. Αυτό το τελευταίο, αποτελεί μάλλον μία άλλη ιστορία που πιθανόν να δημιουργήται από κρύφια και σκοτεινά ανθελληνικά στοιχεία τρίτων, ένα ή πολλά, άγνωστο. Πάντως το τσάμικο κατ‘ ουδένα τρόπον δύναται να δημιουργεί διεκδίκηση για όλη την Ήπειρο.
Πρίν όμως τελειώσω, θέλω συνοπτικά να διευκρινίσω ότι από της Ρωμαικής εποχής και εντεύθεν, οι Λαοί της Ιταλικής χερσονήσου πάντοτε ορεγότανε την απέναντι Βαλκανική ακτή, με ένα έστω και μικρό φιλικό προγεφύρωμα σ’ αυτήν.
Έτσι έχουμε από την επιδρομή π.χ. του καταστροφέα των 70 Ηπειρωτικών πόλεων περί το 167 π.Χ. του Αιμιλίου Παύλου και εντεύθεν, κατά διαστήματα μικρά ή μεγάλα οι Ιταλοί, είτε ως καθαυτό Ιταλοί, είτε ως Βενετοί, παρουσιάζονται στον Ελλαδικό χώρο. Κάποιες φορές, συντροφιά με τους Αυστριακούς, ιδίως από το 1913 μέχρι το 1923, σκανδαλωδώς αναμειγνύονται υπέρ δημιουργίας ανεξάρτητης Αλβανίας εις βάρος της Ελλάδος, μέχρι που κάποιοι πατριώτες αγανακτισμένοι σκότωσαν τον Ιταλό Τελλίνι το 1923. Το Πάσχα του 1939 οι Ιταλοί βάλανε πόδι στο φίλο Αλβανικό προγεφύρωμά τους και το 40 βάδισαν κατά της Ελλάδας επιβεβαιώνοντας έτσι το πλαστό υπέρ της Αλβανίας ενδιαφέρον, ενώ αλλού στοχεύανε.
Τελειώνω με το δικαίωμα ερωτήματος του Έλληνα πολίτη (και μάλιστα πολεμιστή). Οι υποτιθέμενοι αντιπρόσωποι και υπερασπιστές των δικαιωμάτων και συμφερόντων του ελληνικού Λαού, και ΟΧΙ των κομμάτων.
Οι κ.κ. Βουλευτές μας, οι αποκλειστικά από τον ιδρώτα αυτού του ταλαίπωρου Λαού αμειβόμενοι. Τι έχουν κάνει και πώς αντιμετωπίζουν το όλον ζήτημα, ή το ενδιαφέρον περιορίζεται στα προσωπικά τους οικονομικά μόνον συμφέροντα;
Έχουν ολοκάθαρη την υποχρέωση να αντιδράσουν, δεδομένου ότι αυτοί πρέπει να γνωρίζουν λεπτομερώς καλύτερα την ηπειρωτική ιστορία, της οποίας τις λεπτομέρειες, ενδέχεται να αγνοούν οι νεαροί Διπλωμάτες μας. Υποχρεούνται ν’ αποδείξουν διεθνώς, ότι η Αλβανία κανένα νόμιμο δικαίωμα δεν έχει επί της Ηπείρου.
proinoslogos.gr
ολα τα πραγματα στη ζωη εχουν πολλες οψεις, εξαρταται πως τα βλεπει κανενας και πως θελει να τα δει...
ΑπάντησηΔιαγραφήεμενα δεν με ενδιαφερει τι λενε οι ιστορικοι, ή τι τους επιτρεπουν να λενε τα συμφεροντα τους. ετσι και αλλιως οταν μπλεκεις σε τετοια θεματα συνηθως ακρη δεν βγαζεις απο τους ιστορικους. γιατι στην τελικη ο ιστορικος απλως εξιστορει οσα αυτος νομιζει οτι ξερει. αν δεν εχει αποδειξεις τοτε χρησιμοποιει ενδειξεις η την γνωμη του...
προτιμω λοιπον να ασχολουμαι περισστερο με την ανθρωπολογια. η οποια δινει πολυ πιο συγκεκριμενες απαντησεις...
Η ανθρωπολογια (θα σας τα πω συνοπτικα) λοιπον λεει για τους αρχαιους Ιλλυριους οτι δεν ηταν αυτοχθονο βαλκανικο φυλο, δεν ειχαν καμια σχεση με τους πελασγους και με τους υπολοιπους Ελληνες αλλα ουτε και με τους αρχαιους θρακες.
οι Ιλλυριοι ηρθαν στα βαλκανια απο τον καυκασο περιπου στο 1400 προ Χριστου. περασαν δια της βιας μεσα απο την θρακη και εγκατασταθηκαν στα δυτικα βαλκανια (σημερινη βορεια αλβανια, μαυροβουνιο και δαλματια) απο οπου εδιωξαν τους θρακες αλλα και συγκρουστικαν με τους κελτες που κατοικουσαν βορειοτερα.
οι Ιλλυριοι που κατηκουσαν νοτια και ερχοντουσαν σε επαφη με τους Ελληνες στην βορια Ηπειρο (χαονια) αρχισαν να μαθαινουν Ελληνικα. ορισμενοι απο αυτους μαλιστα Εξελληνιστικαν αργοτερα και αναμειχθηκαν κατα την ρωμαικη εποχη με Ελληνες αποικους στην σημερινη κεντρικη αλβανια.
απογονοι αυτης της αναμιξης των Ελληνων με τους Ιλλυριους ειναι οι σημερινοι τοσκιδες. γιαυτο η τοσκικη διαλεκτος εχει περισσοτερες Ελληνικες λεξεις μεσα παρα Ιλλυρικες.
το ονομα "αλβανοι" τους το εδωσαν οι βυζαντινοι πιθανοτατα επειδη οταν ηρθαν οι τουρκοι στα βαλκανια ως κατακτητες, εφεραν μαζι τους και εναν μισθοφορικο λαο (τους αλβανους) απο τον καυκασο και τους εγκατεστησαν στην περιοχη της Ιλλυριας.
το ονομα σκιπερια που οι αλβανοι σημερα χρησιμοποιουν, τους το εδωσαν οι αρχαιοι Ελληνες αποικοι και προερχεται απο αναγραμματισμο σκιπετρια. δηλαδη σκιερη πετρα.
οι ελληνες ονομαζαν την ιλλυρια (και το σημερινο ΜΑΥΡΟ-ΒΟΥΝΙΟ) ως σκιερη πετρα, επειδη απο την θαλασσα οι περιοχες αυτες φαινοντουσαν σκιερες. σκοτεινες. επειδη ηταν γεματες γκριζα βραχωδη βουνα και δαση με μαυρη πευκη...
το συμπερασμα ειναι οτι:
οι σημερινοι αλβανοι που ζουνε στον αλβανικο βορρα, ειναι απογονοι των Ιλλυριων (αναφερονται ομως και λατινικες και σλαβικες προσμιξεις σε αυτους) ενω οι αλβανοι του νοτου, οι τοσκιδες ειναι απογονοι και των Ιλλυριων και των Ελληνων. αυτο εχει αποδειχτει και ανθρωπολογικα. επισης και απο λαογραφικη αποψη αν το εξετασουμε,
οι τοσκηδες εχουν καποια μουσικα κοινα χαρακτηριστικα στοιχεια με τους Ελληνες , γιατι πολυ απλα εως την εποχη της τουρκοκρατιας ειχαν Ελληνικη συνειδηση και οχι Ιλλυρικη (αλβανικη συνειδηση δεν υπηρχε καν ουτε στον βορρα την εποχη εκεινη. οι γκεκιδες αυτοαποκαλουντουσαν ιλλυριοι ή σκιπιταρηδες).
οσο για τον σκερντεμπεη,
Το ονομα του ηταν Γεωργιος Καστριωτης.
ειχε Ελληνα πατερα, απο αρχοντικη οικογενια και σερβιδα μητερα απο την Αχριδα, επισης απο αριστοκρατικη οικογενεια.
δεν ηταν αλβανος αλλα αγαπουσε τους αλβανους και πολεμησε μαζι με αλβανους και Ελληνες Ηπειρωτες εναντιον των τουρκων. ο ιδιος αναφεροταν ως "Πρινγκιψ Ηπειρωτων" και στο δαχτυλιδι του που υπαρχει σημερα στο μουσειο των τυρρανων, αυτο ακριβως γραφει επανω, στα Ελληνικα φυσικα.
οσο για τους αρβανιτες. οι αποψεις διιστανται.
υπαρχει η αποψη οτι ειναι ορθοδοξοι τοσκηδες που εξελληνιστικαν αλλα υπαρχει και μια αλλη αποψη που κανει λογο για βορειοηπειρωτες που εξαλβανιστηκαν απο αρχοντες τοσκηδες, επι βυζαντιου. οταν οι αρβανιτες -κατα την εκδοχη αυτη- εποτελουσαν τον αγροτικο πλυθησμο που ζουσε και δουλευε για λογαριασμο των αρχοντων τοσκηδων που διαφεντευαν την περιοχη εκεινη, η οποια τους ειχε δοθει σαν ανταλαγμα για τις υπηρεσιες τους προς το βυζαντιο σε διαφορους πολεμους...
η αποψη αυτη ειναι και η επισημη αποψη των αρβανιτικων συλλογων σε ολη την Ελλαδα και στην αμερικη.
οπως και ναχει, ακομα και εξελληνισμενοι τοσκηδες να ειναι, οι τοσκηδες οπως ειπαμε ειναι κατα το ημιση τουλαχιστον απογονοι Ελληνων.
οι Αλβανοί δεν έχουν απόλυτος καμια σχέση με τους Ιλλυριούς που ήταν καθαρά Ελληνικό φίλο, εξάλλου το όνομα “ιλιριος” το αποδεικύει από μονο του. Ούτε δεν υπήρχε ποτε έθνος με το όνομα Αλβανός, διότι αυτό το όνομα έχει δοθεί από τους Ρωμαίους που σημαίνει Λευκός (ALBINO, Λατινική η αρχαία Ελληνική λέξη που σημαίνει ΛΕΥΚΟΣ).Οι Αλβανία έχει χαρτογραφηθεί από τους Ρωμαίους στον Καύκασο οι οποιοι πρόσφεραν εις τους Οθωμανούς τις υπερισιες τους, με το αζημίωτο φυσικά. Και τελευταία, ποιος είναι Αλαβάνος-Καυκάσιος και ποιος είναι Έλληνας φαίνεται πολύ καθαρά από τα πρόσωπα. Οποτε μην το κουράζεται το θέμα, απλή λογική χρειάζεται.Και για τους πραγματικούς Αλβανούς, ψάχτε την καταγωγή σας κάπου αλλου, στα βάθη τις Ασίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι άσχημο κάθε προσπάθεια εξήγησης της ιστορίας να συνδέεται με εθνικιστικούς-αλυτρωτικούς σκοπούς. Οι Αλβανοί βρίσκονται μετά την ανακύρηξη της “ανεξαρτησίας” του Κοσσόβου σε εθνικό παραλήρημα. Όσο αφορά στην Ελλάδα, ουδεμία ομοιότητα, υπάρχει με άλλες γειτονικές χώρες ή “χώρες”, καθώς δεν υπάρχει κανένας Έλληνας αρβανίτικης καταγωγής που να συνδέει εαυτόν με την Αλβανία.
ΠΑΙΔΙΑ ΜΗ ΛΕΜΕ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΑΛΛΟ ΠΙΑ!ΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΠΩΣ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΠΩΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΑ ΔΕΙ;;ΕΔΩ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑΦΗ,ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ,ΕΣΥ ΤΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ;;ΝΑ'ΡΘΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΟΥΝ;;Η ΑΛΒΑΝΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝ.ΖΗΤΗΜΑ ΜΙΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΦΘΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΡΑΡΧΙΑ!ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΧΑΡΙΣΤΑ ΚΤΗΝΗ,ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΔΙΑΚΑΩΣ ΜΙΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ!ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΕΜΑΘΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΟΥΝ.ΟΧΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ,ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ.ΑΛΒΑΝΕ,ΑΛΒΑΝΕ!!ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ Ν'ΑΝΑΒΕΤΕ ΚΕΡΙ ΣΤΟ ΣΑΜΑΡΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΦΕΡΕ ΕΔΩ.ΑΛΛΙΩΣ ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΣΑΣΤΑΝ ΑΚΟΜΗ ΑΧΑΡΙΣΤΑ ΤΟΜΑΡΙΑ;;;;;;;;;;;ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΠΟΜΕΡΟ ΑΛΒΑΝΟΧΩΡΙ ΣΑΣ ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΣΑΣΤΑΝ!ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΤΕ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΒΑΝΙΑ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΙΟΓΟΝΑ ΚΟΠΡΑΝΑ,ΛΕΣ ΚΑΙ Η ΑΛΒΑΝΙΑ ΥΠΗΡΞΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΝΔΟΞΗ!ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΕΙΣΤΕ ΡΕΕ;;ΜΙΑ ΟΡΔΗ ΦΙΛΟΠΟΛΕΜΩΝ ΒΑΡΔΑΡΩΝ ΠΟΥ ΔΙΨΟΥΣΕ ΓΙΑ ΑΙΜΑ!ΟΥΤΕ ΗΣΑΣΤΑΝ,ΟΥΤΕ ΕΙΣΤΕ ΟΥΤΕ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΤΕ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΙ!!ΑΛΒΑΝΙΚΑ ΠΕΡΙΤΤΩΜΑΤΑ!
ΔιαγραφήΟ Κλαύδιος Πτολεμαίος (πέθανε το 160-168 μ.Χ.) αναφέρει μια φυλή στην Ιλλυρία με το όνομα Άλβανες, που ζούσε στο χώρο μεταξύ Δυρραχίου και Δίβρης. Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένωση πατριών που συγκροτήθηκε για αυτοάμυνα (και ενδεχομένως όχι συγκεκριμένη φυλή). Αυτή η ένωση ενισχύεται πολύ την εποχή των μεγάλων βαρβαρικών επιδρομών του 4ου-7ου μ.Χ. αιώνα (άλλες Ιλλυρικές φυλές ήταν οι Εγχελοί, οι Ταυλάντιοι/Ταουλάντιοι, οι Βυλιόνοι (ή Μπουλιόνοι ή Μπουλιόνες), οι Δασσαρέτες, οι Αρδιαίοι, οι Παρθίνοι, οι Λαβεάτες, οι Γραβαίοι, οι Σκιρτάροι, οι Ατιντάνες, οι δίγλωσσοι Κάονοι ή Χάονες κ.α.).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Νίκος Καράμπελας στο βιβλίο του «Ο Άγγλος θεολόγος Thomas S. Hughes στην Πρέβεζα και στη Νικόπολη» λέει: «Οι βυζαντινοί συγγραφείς φαίνεται να έχουν πάρει το όνομα ‘Αλβανοί’ από τον Πτολεμαίο. Οι βυζαντινοί ιστορικοί αναφέρονται σε αυτούς με τα επίθετα ‘Αλβάνοι’, ‘Αρβάνοι’, ‘Αλβανίτες’, ‘Αρβανίτες’ κ.τ.λ.».
Ορισμένοι συσχετίζουν το όνομα «Άλβα» ή «Άρβα» με την πόλη «Άρβα» (σημερινό ‘Ραμπ’ της Κροατίας) που κατοικήθηκε από τους ημι-Ιλλιριούς Λιβούρνιους (πρωτοαναφέρονται από το 360 μ.Χ.). Ενδέχεται όμως το «αλβ» («Αλβανία») να έχει κοινή ινδο-ευρωπαϊκή ρίζα με το «αλπ» (Άλπεις κ.τ.λ)’ δηλαδή Αλβανία=ορεινή χώρα, χώρα των βράχων, λευκή χώρα (στα λατινικά albus=λευκός) κ.τ.λ. Άλλοι πάλι λένε ότι το όνομα «Αλβανία» προέρχεται από την ονομασία του χωριού Άρβανο/Arbanë, δηλαδή Άρβανο/Αρβανία/Αλβανία/Αρβανιτιά κ.α.
Η Αλβανία λέγεται και «Αρμπερία» (Arbëria). Είναι μηδενικής σημασίας η διαφορά ανάμεσα στο «λ» και στο «ρ» (π.χ. Αλβανοί/Αρβανίτες, Άρβανο/Arbanë κ.α.). Ακόμα, και άλλες περιοχές της Αλβανίας (και όχι μόνο) αποκαλούνται συνήθως με ονόματα προερχόμενα από τις Αλβανικές φυλές/φάρες που τις κατοικούν” π.χ. Λιάπηδες~Λαμπερία (Labë~Labëria), Τσάμηδες~Τσαμερία (Çamë~Çamëria), Τόσκοι~Τοσκαρία (Toskë-Toskëria) κ.α. Στο λεξικό Στέφανου Βυζαντίου διαβάζουμε: «Άρβων ή Αρβών ην Ιλλυρίας πόλις, ης κάτοικος Αρβωνίτης. Το εθνικόν Αρβώνιος και Αρβωνίτης». Ότι υπήρχε τέτοιο τοπωνύμιο στην αρχαιότητα αποδεικνύεται από τον Πολύβιο, ο οποίος γράφει: «Οι δ’ άλλοι πάντες έφυγον εις τον Άρβωνα σκεδασθέντες».
Από όλα αυτά γίνεται πρόδηλο ότι όλα αυτά τα ονόματα και τοπωνύμια (Αλβανοί, Άλβανα, Αρβανίτες, Άρβανον, Αρβωνίτες, Άρβων) έχουν κοινή ρίζα. Το ότι αυτοί οι Αρβανίτες/Αλβανίτες σχετίζονταν με τους Ιλλυριούς φαίνεται και από τους βυζαντινούς συγγραφείς. Ο Φραντζής γράφει: «Τω αυτώ δε φθινοπώρω του s&ηβ έτους (6962 ήτοι 1454 μ.Χ.) δηλονότι επανεστάτησαν οι της Πελοποννήσου Αλβανίται κατά των Δεσποτών και των Αυθεντών αυτών». Ο Κριτόβουλος γράφει: «Οι γαρ της Πελοποννήσου Δεσπόται, της Βυζαντίδος αλούσης, ευθύς νεωτερισάντων των εν Πελοποννήσω Ιλλυριών και επαναστάντων αυτοίς…» (Κριτοβούλου, Ιστορία των πράξεων του Μωάμεθ, Β’-Γ’, 1).
Σύμφωνα με την παράδοση, την οποία διασώζουν οι Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς και Ιουστίνος, η παρακαυκάσια Αλβανία είναι δημιούργημα των Αλβανών, κατοίκων της ιταλικής πόλεως Άλβα, οι οποίοι μετανάστευσαν με αρχηγό τον Ηρακλή. Οι επίμαχες λοιπόν λέξεις σχετίζονται με την ελληνική γλώσσα καθώς και με τη λατινική, συνάμα δε με τον απώτερο Ελληνισμό, αφού η ίδρυση της απόμακρης Αλβανίας του Καυκάσου ανάγεται στον κύκλο των άθλων του Ηρακλή» (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, 1927, τ. 3ος, 403γ-406β).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Αχιλλεύς Λαζάρου στον 4ο τόμο του βιβλίου του, σελ. 619 «Πράγματι αρχαία πόλη Άλβα, της οποίας οι κάτοικοι καλούνται Αλβανοί, υπάρχει στην Κρήτη, στο Λάτιο της Ιταλικής χερσονήσου, στη Γαλατία, στην Ισπανία, στην Τρανσυλβανία κ.α.».
Άρα λαοί με το όνομα Αλβανία υπήρχαν στην Κρήτη, στην Ιταλία και σε άλλα μέρη της Ευρώπης χιλιάδες χρόνια πριν την υποτιθέμενη άφιξη των Αλβανών από τον Καύκασο στα Βαλκάνια κατά τη βυζαντινή περίοδο. Φυσικά τέτοια άφιξη δεν έγινε ποτέ.
Σύμφωνα λοιπόν με τις αρχαίες ελληνικές παραδόσεις οι Αλβανοί του Καυκάσου ήταν μετανάστες από τους Αλβανούς του Λατίου, τους οποίους οδήγησε εκεί ο Ηρακλής, όπως υποστηρίζουν οι Κουπιτώρης, Θωμόπουλος και άλλοι (αν και ορισμένοι από αυτούς επιμένουν να ομιλούν περί ελληνικής καταγωγής των Αλβανών λόγω ομοιότητας πολλών αλβανικών λέξεων με αρχαίες ελληνικές και λόγω της Πελασγικής -και άρα ελληνικής- όπως λένε καταγωγής των Ιλλυριών).
Για τους Αλβανούς του Λατίου (οι οποίοι αποίκησαν τον Καύκασο και όχι το αντίθετο) αναφέρεται ο Διόδωρος Σικελιώτης, στο Βιβλίο 8, κεφ. 25, όπου αναφέρεται σε παλαιό πόλεμο Ρωμαίων-Αλβανών επί βασιλείας στην Ρώμη του Οστιλίου Τύλλου, ενώ στον ίδιο πόλεμο αναφέρεται ο Πολύαινος στα Στρατηγήματα, Βιβλίο 8, κεφ. 5.
Σύμφωνα επίσης με τον Τάκιτο, Πελασγοί από την Θεσσαλία -μαζί με Έλληνες- μετανάστευσαν στον Καύκασο μετά που εκστράτευσαν με τον Ιάσονα στους Κόλχους και την Ιβηρία και Αλβανία, φτάνοντας μέχρι την Κασπία. (Tacit, annal, 6/34)
Τέλος, έχει αποδειχθεί ότι η αλβανική γλώσσα είναι ινδο-ευρωπαϊκή γλώσσα και δεν σχετίζεται με την καυκάσια γλώσσα των Αλβανών του Καυκάσου.