Αυτό που είδαν τα μάτια μας δίπλα στην παλιά γέφυρα της Μπίστρισσας,
δεν περιγράφεται. Ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία, αλλά σαράντα έως και πενήντα αιωνόβια πλατάνια, σύριζα κομμένα και εξαφανισμένα, δίνουν την εντύπωση ότι από δω έχουν περάσει ανελέητοι κατακτητές. Σαν πραγματικοί χασάπηδες, τη νύχτα, ίσως και την ημέρα ανενόχλητοι με σύγχρονα μηχανήματα εξαφάνισαν το σπάνιο και πανέμορφο ιστορικό άλσος στα σύνορα του Βελιαχόβου με το δημόσιο δρόμο Μπίστρισσα-Αγ. Σαράντα.
Ήταν τέτοια η μανία των διψασμένων χασάπηδων που δεν άφησαν ούτε ένα δέντρο όρθιο για δείγμα.
Δεν ξέρουμε στα αλήθεια πια ήταν τα κίνητρα αυτής της απαίσιας πράξεις. Δεν ξέρουμε ακόμα εάν έχουν γνώση οι αρμόδιοι της Δασικής Υπηρεσίας, οι αρχές της Επαρχίας Μεσοποτάμου, η Αστυνομία της περιοχής κλπ.
Ξέρουμε όμως ότι αυτά τα ευλογημένα αιωνόβια δέντρα, δεν τα άγγιξαν ούτε οι Τούρκοι που πέρναγαν δίπλα από το μέρος αυτό (ιδού και η ονομασία Τουρκόδρομος). Δεν τα άγγιξαν ούτε οι Ιταλοί οι οποίοι πέρασαν μερικές φορές από την παραδοσιακή γέφυρα την οποία τελικά την έριξαν κυνηγημένοι από τον Ελληνικό στρατό, ορμώμενοι προς το Μπραιλάτι. Ούτε οι Γερμαναράδες δεν τα πείραξαν, ούτε και η κόκκινη πενηντάχρονη πανούκλα δεν τα άγγιξε.
Δίπλα στα πεντακάθαρα νερά της Μπίστρισσας, είχαν τέτοια μεγαλοπρέπεια, δροσιά και πρασινάδα που δεν συγκρίνονταν ούτε με τα πλατάνια στο Καραχάτζη, ούτε με τους φτελιάδες στο Γαλάζιο Μάτι. Απλά δεν έτυχε να τα αξιοποιήσει το χώρο κάποιος επιχειρηματίας ή έστω και η Επαρχία.
Θα περάσουν πάρα πολλά χρόνια και μερικές γενιές μέχρι να ξεφυτρώσουν και να ισορροπήσουν εάν τα αφήσουν οι βάρβαροι.
Για όσα γράψαμε, ίσως σας τραβήξαμε λιγάκι την προσοχή αλλά σίγουρα δεν περιμένουμε να πάρει κανείς τον κόπο και να μας απαντήσει.
Είναι όμως εύλογο να προβληματιστούμε όλοι και να ξαγρυπνήσουμε διότι το κακό δεν θα σταματήσει εκεί. Χτυπάει ήδη την πόρτα μας.
Κώστας Νούσιας
