Αλβανία: Διανοούμενοι, ντροπή!

Εξαρχής ζητώ την κατανόηση του αναγνώστη, επειδή για δεύτερη συνεχόμενη φορά, ασχολούμαι με θέμα που αφορά την Αλβανία. Δεν θα το έκανα, αν δεν ένιωθα τόση ντροπή. Δε θα το έκανα, αν σε μια λίστα με τα ονόματα γνωστών Αλβανών και Κοσσοβάρων διανοούμενων, που κυκλοφόρησε στα social media, δεν βρισκόταν το όνομα του προέδρου της αλβανικής δημοσιογραφικής ένωσης (η αντίστοιχη ΕΣΗΕΑ).

Η Αλβανία, που μόλις το 1990 βγήκε από το σκοτάδι μιας, ίσως, από τις πιο απάνθρωπες δικτατορίες που γνώρισε η ανθρωπότητα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι απολύτως λογικό, να έχει ελάχιστα πράγματα που θα την καθιστούσαν μοντέλο δημοκρατίας. Για να ορθοποδήσει μια χώρα, μετά από τέτοιο «στραγγαλισμό», χρειάζεται πολύ δουλειά και αμέτρητες θυσίες. Από τις λίγες, όμως, παραδόσεις, που παραδόξως αλλά και ευτυχώς αποδείχθηκε ανθεκτική, και μάλιστα σφυρηλατήθηκε περισσότερο στα «μαύρα χρόνια, ήταν η θρησκευτική ανεκτικότητα. «Tolerancë» είναι η λέξη στα αλβανικά, και πάνω σε αυτή, στηρίχτηκε η ύπαρξη ακόμα του ίδιου του κράτους. Και έρχεται σήμερα στις ημέρες της ελεύθερης κοινωνίας, τουλάχιστον φαινομενικά, μια ομάδα διανοουμένων, μερικοί με βαρύγδουπους τίτλους όπως “Prof. Dr.” -που στην Αλβανία φαίνεται να αποκτούν χωρίς μεγάλο κόπο και να τα επιδεικνύουν χωρίς μεγάλη ντροπή- να προσπερνούν ή και να ξεχνούν τη λέξη «tolerancë», τη «μαγιά» της ύπαρξης της ίδιας της χώρας, και ενεργώντας βάσει των πιο σκοτεινών ενστίκτων, μέσω των υπογραφών τους, ζητούν «να απαγορευτεί με νόμο η ομοφυλοφιλία στη χώρα»!

Ομοφοβικοί υπάρχουν σε όλες της χώρες της γης, ακόμα περισσότεροι στα Βαλκάνια, αλλά όταν σε μια τέτοια λίστα ντροπής μπαίνει ακόμα και ο πρόεδρος της ένωσης δημοσιογράφων της χώρας, γεννάται τεράστιο θέμα. Ηθικό, για τους εκεί συναδέλφους, αλλά και πρακτικό. Το αλβανικό κράτος, έχει αποπειραθεί να αναγνωρίσει το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων στο γάμο, κάτι που συνάδει με τα πιο προηγμένα κράτη -των Ηνωμένων Πολιτειών συμπεριλαμβανομένων, χώρας που οι συγκεκριμένοι «διανοούμενοι» θα έδιναν τα πάντα για να ζήσουν, και είμαι σίγουρος ότι την αναφέρουν πολύ συχνά ως μοντέλο δημοκρατίας-, αλλά κάτι τέτοιο, έτσι κι αλλιώς, εκτός των άλλων, προσκρούει και σε μερικούς τέτοιους «διανοούμενους». Η Αλβανία, αυταπόδεικτα, έχει πολύ δρόμο μπροστά της μέχρι να συγχρονίσει το «βήμα» της με τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο. Τα κατάλοιπα της πρόσφατης δικτατορίας αλλά και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπως φαίνεται, παραμένουν ακόμα χαραγμένα στο «σώμα» της και πολύ εύκολα βγαίνουν στην επιφάνεια. Και δυστυχώς, ακόμα και σε τμήματα της κοινωνίας που κανείς θα ορκιζόταν για το αντίθετο, ή θα εναπόθεται και ελπίδες. Δυστυχώς!

του Νίκου Άγκου