25 Μαρτίου 1821 και η αδούλωτη γενιά των Κολοκοτρωναίων.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για την 25^η Μαρτίου 1821 και να μην αναφερόμαστε στην ηρωική και αδούλωτη Γενιά των Κολοκοτρωναίων, όπως και δεν μπορούμε να μιλάμε για τους Κολοκοτρωναίους, χωρίς να αναφερόμαστε στην αρχή και το τέλος της μεγάλης απελευθερωτικής επανάστασης των Ελλήνων του 1821. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, γιος του Οπλαρχηγού Κων/νου Κολοκοτρώνη και της Καπετάνισσας Ζαμπέτας, γεννήθηκε το 1770 στις 3 του Απρίλη, Δευτέρα της Λαμπρής στο Ραμοβούνι της Μεσσηνίας, κάτω από μια θεόρατη βελανιδιά. Μέσα στη φρίκη του κατατρεγμού από τους τούρκους, λόγω των Ορλωφικών, για να κηρύξει ο Γίγαντας αυτός το 1821 την Επαναάσταση, να σπάσει τις αλυσίδες του δυνάστη, να στήσει πανύψηλο το πύργο της νίκης και της Ελευθερίας του Λαού του και να δημιουργήσει Ελεύθερο και ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος, αντί πάσης θυσίας. Ο Κολοκοτρώνης υπήρξε η μεγαλύτερη ιδιοφυή στρατηγική και πολιτική φυσιογνωμία, που γέννησε η Ελλάδα μετά τον Μέγα Αλέξανδρο. Σε λόγο του στη Πνύκα προς την Νεολαία της Ελλάδος είπε μεταξύ πολλών άλλων τα εξής:

Παιδιά μου όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν συλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα» αλλά ως μια βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι και κληρικοί και προεστοί, και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι μικροί και μεγάλοι όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό, και εκάμαμε την επανάσταση.

Ο Κολοκοτρώνης, είχε ακλόνητη πίστη για την Λευτεριά της πατρίδας και η από φυσικού του ευφυΐα έσωσαν την επανάσταση του 1821. Πράγματι, έδωσε απανωτές μάχες και ηρωικούς αγώνες, για τη νίκη και τη Λευτεριά, παρά καχυποψίες, τις συκοφαντίες, τις δίκες και τις καταδίκες και τις θανατικές ποινές και τις φυλακίσεις, μα δε λύγισε ούτε για μια στιγμή και προτίμησε να ανέβει το δρόμο των δακρύων και του Γολγοθά, για να κάνει απτή πραγματικότητα, το άπιαστο όνειρο των 400 χρόνων δουλείας και να δώσει την πολυπόθητη Ελευθερία στο Λαό του. Το Μεγαλείο και το δράμα του Κολοκοτρώνη, ήτανε και μεγαλείο και δράμα του Ελληνικού Λαού. Υπήρξε το σύμβολο του Αγώνα και τιμήθηκε απ΄ όλους μέχρι το θάνατό του. Στις 3 Φεβρουαρίου 1843 ξεψύχησε στην Αθήνα ο Γέρος του Μοριά, ο Στρατηλάτης της Ελευθερίας, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και θάφτηκε στο πρώτο νεκροταφείο της Αθήνας. Η Ελλάδα ολόκληρη τον έκλαψε και ο Λαός αναφωνούσε: «Χάσαμε τον πατέρα μας». Το όνομά του χαράχτηκε στη πιο χρυσή σελίδα της Ελληνικής Ιστορίας, πλάι στα ονόματα του Μιλτιάδη, του Θεμιστοκλή, του Λεωνίδα και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αυτός ήτανε ο τρομερός πολέμαρχος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Αυτή είναι και η Επανάσταση της 25^ης Μαρτίου 1821.

Ζήτω ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Ζήτω το 1821

Ζήτω το έθνος.

Αναστάσιος Ανδρούτσος

Υποστράτηγος Αστυνομίας ε.α.