Άλλος ένας χρόνος οδεύει προς τη δύση. Με τις επάλξεις και τα προβλήματά του. Με έναν τόπο που συνεχίζει να βάλλεται.Δημογραφικά, με στόχο την αλλοίωση και την συρρίκνωσή του. Πληθυσμιακά, με κίνδυνο την εκκένωσή του.
Με μια Ελληνική Κοινότητα να μεμψιμοιρεί. Που συνεχίζει ν’ αντιμετωπίζει αμέτρητα προβλήματα και πολλά βέλη.
Προβλήματα με το περιουσιακό. Με την υφαρπαγή των λιβαδιών και γαιών με στόχο την απογύμνωση και την εκκένωση. Με μαραθώνια δικαστήρια, που πολλά απ’ αυτά μπορούν να μπουν στο Βιβλίο Γκίνες.
Οι εκκλησίες και τα μοναστήρια μας να γίνονται, κατά περιόδους, στόχος ληστών ή καταστρέφονται και ιδιοποιούνται από άλλους.
Προβλήματα στην πολεοδομία. Με δρόμους τριτοκοσμικούς. Με την έλλειψη ύδατος και να κόβεται το ηλεκτρικό ρεύμα, μόλις αστράψει στη μέση Αλβανία.
Προβλήματα με το εκπαιδευτικό. Με την έλλειψη βιβλίων. Και τα υπάρχοντα, με διαστρεβλωμένο και ανιστόρητο περιεχόμενο που δηλητηριάζουν και απομαραίνουν την ψυχή των παιδιών μας.
Μ’ έναν εθνικισμό στο μεγαλείο του. Και να εκτοξεύεται αυτός ο εθνικισμός από όλα τα γραπτά και ηλεκτρονικά μέσα. Από ιθύνοντες και αρχηγούς κομμάτων. Από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, με τις ψευτιές, τα ανιστόρητα επιχειρήματα και τα εθνικιστικά του παραληρήματα. Ακόμα και τα σόου μετατράπηκαν σε εθνικιστικά μπίσνες.
Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά πολλάκις, ίσως ασυνείδητα,, επενδύουμε σ΄ έναν διχασμό, που εμποδίζει την πορεία μας προς τα εμπρός.
Μπροστά σ’ αυτές τις προκλήσεις, μπροστά σ’ αυτές τις καταστάσεις χρειάζεται συσπείρωση. Χρειάζεται ενότητα.
Πιο κοντά στους ανθρώπους μας. Να επικρατήσει το «δικό μας» και όχι το «δικό μου». Το «εμείς» και όχι το «εγώ». Να επικρατήσει ο διάλογος και όχι ο μονόλογος.
Με την νέα διοικητική διαίρεση μας δόθηκε η ευκαιρία να αυτοκυβερνηθούμε. Ένα είδος αυτονομίας. Μια άτυπη μικρή κυβέρνηση, όπως τονίζαμε στο σημείο 10 του Ψηφίσματος της Ομόνοιας του 1993.
Η καρποφορία αυτού του αυτοκυβερνησμού θα φέρει λύσεις και αισιοδοξία στον απλό δημότη. Ας συμβάλουμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του, για την αναβάθμισή του και να μην μείνουμε θεατές, να μινυρίζομε και να μείνουμε αμέτοχοι στις παρακάμψεις.
Η κεντρομόλος δύναμη, η ΟΜΟΝΟΙΑ. Αυτή θα είναι το περικόχλιο που θα στερεώνονται τα κόμματα και όχι τα κόμματα πάνω απ’ αυτήν.
(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)
