10 Δεκεμβρίου - Παγκόσμια ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ομιλία του Λεωνίδα Παππά σε Εκδήλωση του ΚΕΑΔ στα Τιρανα

Όπως κάθε χρόνο, σε κεντρικό ξενοδοχείο των Τιράνων, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (10 Δεκεμβρίου), το ΚΕΑΔ πραγματοποίησε εκδήλωση για τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Αλβανία. Παρουσία ξένων αντιπροσωπειών και πολλών πρεσβειών οι εκπρόσωποι των μειονοτήτων παρουσίασαν σύντομη έκθεση για τα προβλήματα που τους απασχολούν. Εκ’ μέρους της Ελληνικής Μειονότητας, μίλησε ο κ. Λεωνίδας Παππάς, εκπροσωπώντας τον Γενικό Πρόεδρο της Ομόνοιας κ. Βασίλη Μπολάνο.

Στη συνέχεια η ομιλία: 

Κατ’ αρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω το Κόμμα Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για την πρόσκληση σε αυτήν την εκδήλωση και τη δυνατότητα που μας δίνει ως εκπρόσωποι των μειονοτήτων  να εκφράσουμε κάποιες σκέψεις.

Η Παγκόσμια  Διακήρυξη των  Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που πραγματοποιήθηκε σαν σήμερα το 1948 περιλαμβάνει 30 άρθρα. Τα 28 πρώτα μιλούν για τα δικαιώματα ενώ το άρθρο 29^ο  και το 30^ο  κάνουν λόγο για τις υποχρεώσεις έναντι των συνανθρώπων μας και της πολιτείας.

Και επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με τις υποχρεώσεις. Το είπαμε πολλές φορές και δεν είναι κακό να το επαναλαμβάνουμε πως όλες οι μειονότητες στην Αλβανία, είτε εθνικές, είτε γλωσσικές, είτε κοινωνικές, ως προς τις υποχρεώσεις τους έναντι του κράτους και του νόμου θα λέγαμε πως είναι πιο συνεπείς σε σχέση με το σύνολο των υπολοίπων  πολιτών.  Σε κάποιους αυτό μπορεί να ακούγεται ρατσιστικό αλλά προσωπικά και όλοι όσοι είμαστε εδώ δεν έχουμε καμία τέτοια διάθεση. Είναι όμως μια πραγματικότητα που δεν πρέπει να την προβάλεις με οπαδική η ρατσιστική διάθεση αλλά ως ένα κοινωνικό φαινόμενο χρήσιμο για να βγουν κάποια συμπεράσματα.

Πριν από κάποιους μήνες ένας αξιόλογος επιστήμονας  και άνθρωπος του πνεύματος ο Μαξ Βέλιο είπε κάποιες αλήθειες όπως εκείνος τις έκρινε. Όπως για παράδειγμα πως η Ελληνική Μειονότητα στην Αλβανία ήταν και είναι μόνο θύμα της εγκληματικότητας και ποτέ θύτης. Ή ότι το φαινόμενο όπου οι πολίτες δεν πληρώνουν το ρεύμα και τις άλλες υποχρεώσεις στο κράτος δε θα το συναντήσεις σε αυτές τις περιοχές.  Είπε και άλλα τα οποία στην Αλβανία πολλοί τα σκέπτονται αλλά δεν τολμάει κανείς να τα πει. Θέλω να πιστεύω ότι δεν είχε πρόθεση να προκαλέσει μέρος της κοινωνίας αλλά ως μια υποχρέωση που αισθάνεται κάθε μορφωμένος άνθρωπος για να αλλάξει προς το καλύτερο την κοινωνία. Και η αρχή κάθε αλλαγής ξεκινά από την επίγνωση. Το γεγονός ότι υπήρχαν καταιγιστικές αντιδράσεις σε σημείο που αναγκάστηκε να πει συγγνώμη, δείχνει πως έχουμε να κάνουμε με μια ανώριμη κοινωνία που δεν μπορεί ή δεν έμαθε να δέχεται εύκολα την άλλη άποψη και ακόμα χειρότερα  το δίκιο του άλλου.

Αν ρωτήσεις οποιονδήποτε αλβανό, από την Κονίσπολη μέχρι το Τροπόγια, για τα δικαιώματα των μειονοτικών στην Αλβανία, θα ακούσεις την ίδια απάντηση, ότι δηλαδή «Η Αλβανία είναι χώρα πρότυπο ως προς τον σεβασμό των δικαιωμάτων των μειονοτήτων», το είπε άλλωστε και ο πρωθυπουργός κ. Ράμα στην επίσκεψη του στη Σερβία και το επανέλαβε πολλές φορές στο κοινοβούλιο. Ακόμα και οι άνθρωποι που ζουν καθημερινά με μειονοτικούς όπως είναι οι κάτοικοι του νότου που συμβιώνουν καθημερινά με έλληνες ή οι κάτοικοι της Σκόδρας που ζουν με Μαυροβούνιους κλπ, έχουν ακριβώς την ίδια άποψη. Δυστυχώς υπάρχει ακόμα μερίδα ανθρώπων και από τις δικές μας κοινότητες που έχουν την ίδια άποψη!!! Και αυτό γιατί;;; Γιατί όλοι εμείς κληρονομήσαμε μία κατάσταση και μία νοοτροπία από το κομουνιστικό καθεστώς την οποία δεν προσπαθήσαμε ή δεν καταφέραμε να αλλάξουμε. Και επιτρέψτε να πω πως όλοι εμείς που είμαστε σήμερα εδώ ότι η μεγαλύτερη υποχρέωση που έχουμε έναντι των κοινοτήτων που εκπροσωπούμε και τις κοινωνίας γενικότερα είναι να αναπτύξουμε έναν ειλικρινή διάλογο με την αλβανική πολιτεία και κοινωνία. Κάτι που δεν έγινε μέχρι σήμερα παρόλο που πέρασαν 24 χρόνια από την πτώση του κομουνιστικού καθεστώτος από το οποίο δεν κληρονομήσαμε μόνο την άποψη και νοοτροπία που προανέφερα αλλά και την τακτική που έχει το αλβανικό κράτος. Μία τακτική που την ιδιαιτερότητα μιας κοινωνίας που μπορεί να  είναι η γλώσσα, τα έθιμα ή η θρησκεία δεν τα βλέπει ως κοινωνικό πλούτο αλλά εμπόδια σε μια πολτοποιημένη και «ομοιογενή» κοινωνία που επιθυμεί!!!   Ακριβώς με αυτή τη νοοτροπία αγαπητοί φίλοι είμαστε αντιμέτωποι. Μία νοοτροπία που δεν θέλει να κάνει μια ρεαλιστική απογραφή για να δει τέλος πάντων ποιος είναι ο πραγματικός αριθμός των μειονοτήτων. Το 2011 βιώσαμε όλοι μια παρωδία που. Η τότε αλβανική κυβέρνηση δεν μπόρεσε να κρατήσει ούτε τα προσχήματα βγάζοντας νόμο λίγες μέρες πριν την έναρξη της απογραφή πως αν δηλώσεις στοιχεία διαφορετικά από αυτά που αναφέρονται στο ληξιαρχείο θα τιμωρείσαι!!! Μα τι νόημα έχει τότε η απογραφή;;;

Η σημερινή αλβανική κυβέρνηση επιδίδεται και αυτή στο εθνικό σπορ που δεν είναι άλλο από τον φολκλορικό εθνικισμό που μπορείς να δεις παντού, στη δημόσια διοίκηση, στην εκπαίδευση, στον αθλητισμό παντού… Τα αποτελέσματα αυτής της ανώμαλης κατάστασης τα είδαμε και αμέσως μετά τον ποδοσφαιρικό αγώνα Σερβίας – Αλβανίας όπου κάποιοι ανεγκέφαλοι, θεώρησαν πως θα ξεθυμάνουν, σπάζοντας τζαμαρίες και αυτοκίνητα κατοίκων της ελληνικής μειονότητας.  

Σεβόμενος και το χρονικό όριο που μου έθεσαν οι διοργανωτές, επιτρέψτε στα επόμενα 3-4 λεπτά να αναφερθώ εν συντομία στα πιο ζωτικά προβλήματα που έχει η ελληνική μειονότητα στην Αλβανία σήμερα.     

1^ον ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ

α) Η δημόσια εκπαίδευση στη μητρική μας γλώσσα επιτρέπεται μόνο στις αναγνωρισμένες από το κράτος ως μειονοτικές περιοχές ενώ σε άλλες περιοχές, παρόλο που συμπληρώνεται ο απαιτούμενος αριθμός (όπως προβλέπει η νομοθεσία του κράτους) δεν επιτρέπετε το άνοιγμα δημόσιων  σχολείων στη μητρική μας γλώσσα.

 β) Παρόλο που με το εκπαιδευτικό νόμο του 1996 για τα μέλη των μειονοτήτων προβλέπεται ώστε η διδασκαλία να γίνεται 75% στη μητρική γλώσσα και το 25% στα αλβανικά, η αναλογία αυτή δεν τηρήθηκε ποτέ. Εξάλλου στη μητρική γλώσσα δηλώνονται δευτερεύοντα μαθήματα –αν μπορούμε να τα πούμε έτσι - όπως, γυμναστική, χειροτεχνία, μουσική κλπ, οπότε στην ουσία τα περισσότερα μαθήματα γίνονται στα αλβανικά.

γ) Στην δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν υπάρχει εκπαίδευση στη μητρική  γλώσσα.

δ) Στα βιβλία Ιστορίας και Γεωγραφίας υπάρχουν κεφάλαια αλυτρωτισμού προς την Ελλάδα και αυτά διδάσκονται με προκλητικό τρόπο στις τάξεις όπου φοιτούν τα ελληνόπουλα.

ε) Η διορισμοί των εκπαιδευτικών γίνονται με πολιτικά και άλλα κριτήρια και όχι με αξιοκρατικά  εκπαιδευτικά

 

2^ον ΠΕΡΟΥΣΙΑΚΟ

Τα αλβανικά δικαστήρια παραχωρούν μαζικά  τα τελευταία χρόνια σε υποτιθέμενους απογόνους Αλβανών τσιφλικάδων , οι οποίοι με ύπουλες μεθοδεύσεις και πλαστά  έγγραφα διεκδικούν  τεράστιες εκτάσεις γης σε όλες τις περιοχές – επαρχίες της Ελληνικής Μειονότητας. Χιλιάδες στρέμματα γης έχουν υφαρπαγεί παράνομου από πολίτες που δεν έχουν καμία σχέση με την περιοχή μας.  Οι καταπατήσεις  αυτές συνεχίζονται ακόμα με την εύνοια του Αλβανικού κράτους , εφ’ όσον δεκάδες τέτοιες διεκδικήσεις  εκκρεμούν δικαστικά και όλο και αυξάνεται ο αριθμός εκείνων που δικαιώνονται.

3^ον ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

Νομίζω πως δεν θα ήταν κανείς αντίθετος ότι η διοικητική μεταρρύθμιση ήταν αναγκαία στον τόπο. Δυστυχώς όμως όπως και με την απογραφή του 2011 την τελευταία στιγμή έγιναν εις βάρος της ελληνικής μειονότητας προκλητικές αλλαγές.  Νομίζω πως είναι πολύ γνωστό το θέμα της Χιμάρας και θα αναφερθώ σε ένα άλλο παράδειγμα.   Ενώ στα κριτήρια της διαίρεσης δεν προβλέπονταν αλλαγές στις υπάρχουσες διοικητικές μονάδες, μόνο στην Ελληνική Μειονότητα και συγκεκριμένα στο νέο όπως ονομάστηκε δήμο της Φοινίκης αφαιρέθηκαν οκτώ χωριά για να τα ενώσουν με τους δήμους Αγίους Σαράντα, Δελβίνου  και Κονίσπολης. Μετά από πολλές πιέσεις και συγκέντρωση υπογραφών επέστρεψαν τα εφτά χωριά στο νέο δήμο Φοινίκης,  δεν επέστρεψε όμως ένα χωριό της Επαρχίας Αλύκου, η Τσούκα. Και αυτό γιατί; Για να αποκλειστεί ο νέος δήμος από τη θάλασσα. Εάν δείτε το χάρτη της νέας διοικητικής, τα σύνορα του δήμου των Αγίων Σαράντα και του αμιγώς ελληνικού δήμου της Φοινίκης μοιάζουν με τα σύνορα της Κροατίας με την Βοσνία, όπου η πρώτη με μία στενή παραλιακή λωρίδα αποκλείεει την έξοδο της δέυτερης στην Αδριατική.

Τέλος μια και άρχισα από τα τελευταία άρθρα της Παγκόσμιας Διακήρυξης  των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θα κλείσω με το πρώτο που λέει ότι «Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα».

Αγαπητοί φίλοι ζούμε σε μία χώρα που τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια δεν την στερούμαστε μόνο εμείς που ανήκουμε σε άλλες εθνότητες αλλά το σύνολο των πολιτών αυτής της χώρας. Ζούμε σε ένα κράτος που κυριαρχεί η πολική διαφθορά και το πελατειακό κομματικό κράτος. Και για να το πολεμήσεις όλα αυτά, όπως λέει ένας σπουδαίος έλληνας ποιητής, ο Ανδρέας Κάλβος «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία». Η στάση του προέδρου του ΚΕΑΔ στις τελευταίες εμφανίσεις στο αλβανικό κοινοβούλιο είχε και αρετή και τόλμη και νομίζω πως αυτή η προσπάθεια πρέπει να στηριχθεί από όλες τις μειονότητες αλλά και γιατί όχι και του υπόλοιπους αλβανούς πολίτες που επιθυμούν την πραγματική ελευθερία.

Σας ευχαριστώ!