Και η ροζ ταυτότητα και οι συντάξεις του ΟΓΑ, για τους Βρειοηπειρώτες «Είναι θέμα γραφειοκρατίας»;

Οκτώβριος 2008.....        Είμαι η ξένη...

"Αγαπητέ "Υπάρχουμε... Συνυπάρχουμε;". Είμαι η "Ξένη". Όχι, το όνομά μου δεν βγαίνει από το Πολυξένη αλλά από το αλλοδαπή. Για την ακρίβεια είμαι Ελληνίδα ομογενής από την Αλβανία και τα τελευταία 15 χρόνια ζω στην Ελλάδα. Στη χώρα που οι παππούδες μου έλεγαν ότι είναι η πατρίδα μου. Όταν ήρθα στην Ελλάδα, όλοι με αντιμετώπιζαν σαν ξένη.

Στην αρχή στο σχολείο, μετά στη δουλειά. Αν και με στενοχωρούσε λίγο αυτό, δεν είχα και ιδιαίτερο πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, το πρόβλημά μου όταν ήμουν μικρή ήταν όταν σε καβγάδες μου έλεγαν: "Να πας από ΄κεί που ήρθες". Που να πήγαινα; Δεν είχα άλλη πατρίδα... Μόλις είχαμε έρθει στην Ελλάδα, αντί για ταυτότητα είχαμε μια βεβαίωση που πιστοποιούσε ότι ήμασταν νόμιμοι στη χώρα μας. Μάλιστα, έπρεπε να πηγαίνουμε κάθε τρεις και λίγο στο αστυνομικό τίμημα να κάνουμε την ανανέωση. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που έγινε το 1994 σε ένα χωριό της Εύβοιας, όπου μέναμε τότε. Ένα βράδυ του Νοέμβρη χτύπησε η πόρτα και εγώ χωρίς να ρωτήσω άνοιξα. Ήταν δυο ψηλοί ένστολοι αστυνομικοί. Ζήτησαν να μιλήσουν στον πατέρα μου. Του ζήτησαν τα χαρτιά του. Εκείνος είχε παραμελήσει να πάει στο αστυνομικό τμήμα για να κάνει την ανανέωση. Τους είπε ότι είχε παραμελήσει το ζήτημα της ανανέωσης και ότι την επόμενη κιόλας ημέρας θα πήγαινε στο τμήμα για να την κάνει. Αλλωστε, Έλληνας ομογενής ήταν, δεν ήταν και κανένας ξένος. Περιμέναμε να μας κόψουν πρόστιμο ή κάτι αντίστοιχο αλλά, δυστυχώς για μας, δεν έγιναν έτσι τα πράγματα. Μόλις οι αστυνομικοί είδαν ότι ο πατέρας μου δεν είχε ανανεώσει τα χαρτιά του, τον συνέλαβαν. Πόσους Έλληνες έχουν συλλάβει επειδή πρέπει η ταυτότητά τους πρέπει να ανανεωθεί; Το σκηνικό που ακολούθησε το θυμάμαι λες και συνέβη χθες. Ο πατέρας μου, έχοντας αλλάξει δέκα χρώματα δεν έφερε καμία αντίρρηση, τους άφησε να τον συλλάβουν. Η μητέρα μου τράβαγε τα μαλλιά της, έκλαιγε και παρακαλούσε τους αστυνομικούς να τον αφήσουν διότι δεν ήταν εγκληματίας, δεν είχε σκοτώσει κανέναν, απλά είχε παραμελήσει να κάνει την ανανέωση. Η μικρή μου αδελφή, βλέποντας τους αστυνομικούς να παίρνουν τον πατέρα μου έκλαιγε και αυτή. Ενώ εγώ καθισμένη σε μια γωνία είχα παγώσει ολόκληρη και δεν μπορούσα να κουνηθώ. Τον πατέρα μου τον έστειλαν στην Αλβανία, λες και ήταν ξένος. Ποτέ δεν έμαθα γιατί.

Πάντα αναρωτιόμουν γιατί να συμβούν όλα αυτά. Γιατί τέτοια μεταχείριση; Η μόνη απάντηση που πήρα, όπως και σε δεκάδες άλλες ερωτήσεις, ήταν: «Είναι θέμα γραφειοκρατίας». Απ΄ ό,τι φαίνεται στην Ελλάδα όλα είναι θέμα γραφειοκρατίας. Ακόμη και οι αδικίες. Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε εάν ο πατέρας μου ήταν πρωταθλητής στίβου ή φορούσε φανέλα μεγάλης ομάδας ποδοσφαίρου, (τότε δεν θα προέκυπτε θέμα γραφειοκρατίας φαντάζομαι), πράγμα δύσκολο, διότι και εκείνος και εμείς ούτε μπάλα ξέρουμε, ούτε ακόντια ρίχνουμε...

Σήμερα, ύστερα από πολλές ανανεώσεις και επισκέψεις στο αστυνομικό τμήμα αποκτήσαμε επιτέλους ταυτότητα. Όχι ελληνική βέβαια. Η ταυτότητα ονομάζεται, Ειδικό Δελτίο Ταυτότητας Ομογενούς και λήγει το 2015. Εμένα δεν με χάλασε τόσο η ονομασία που αναγραφόταν πάνω, όσο το χρώμα: είναι χρώματος ροζ.

Τόσα άλλα χρώματα υπάρχουν, ρε παιδιά, γιατί το ροζ; Χάθηκε ο κόσμος να το φτιάξουν μαύρο, κόκκινο ή μπλε; Καλά, τι λέω, μπλε είναι η ταυτότητα των γνήσιων Ελλήνων... Μην είμαστε και πλεονέκτες... Ζω σε μία χώρα στην οποία πληρώνω φόρους, λογαριασμούς και είμαι απόλυτα τυπική με αυτό που λέμε κράτος. Δυστυχώς, για μένα και για όσους είναι σαν εμένα, το κράτος δεν είναι τυπικό απέναντί μου... Τους τελευταίους δυο μήνες διατηρώ δικό μου blog: "Το ημερολόγιο μιας ξένης". Στο blog γράφω για πράγματα που έχω ζήσει και με έχουν πονέσει, για θέματα που προβληματίζουν εμένα και τους διαδικτυακούς φίλους μου, όπως τα προβλήματα της καθημερινότητας, τον ρατσισμό και φυσικά τις αδικίες που γίνονται σε εμάς και τους συμπολίτες μας σε καθημερινή βάση. Θα μου πείτε πάντα υπήρχαν αδικίες. Ναι, σίγουρα πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν αδικίες στον κόσμο. Μόνο που σήμερα αισθάνομαι ότι σε πολλούς τομείς η αδικία έχει γίνει καθεστώς...

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Ξένη"

 http://stavrochoros.pblogs.gr