Κάθε δυνατό μέσο χρησιμοποιούν οι αλβανοί εθνικιστές για να παγιώσουν τις διεκδικήσεις τους σε βάρος της Ελλάδας. Οι διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας μας αποτελούν πλέον καθημερινό φαινόμενο, και επεκτείνονται στην παιδεία, τον πολιτισμό, σε εκδόσεις της Ακαδημίας Επιστημών, στα ΜΜΕ και πλέον και στον τουρισμό. Πρόκειται συγκεκριμένα για το περιοδικό «Γύρω Τριγύρω» ("Rreth e rreth") που απευθύνεται στους μαθητές των σχολείων και στηρίζεται από το Αλβανικό Υπουργείο Περιβάλλοντος, το Ινστιτούτο Παιδαγωγικών Μελετών στα Τίρανα και τις αλβανικές οργανώσεις «Αλβανοί φίλοι της φύσης» και «Αλβανική Οικολογική Λέσχη».
Στο τεύχος 71, του 2012, οι διεκδικήσεις στις οποίες αναφερόμαστε αφορούν τα Σύβοτα στη Θεσπρωτία. Το περιοδικό την καταγράφει απλώς «αλβανική με Ιλλυρο-Πελασγική προέλευση».
«Η πόλη, αναφέρει το περιοδικό, διατηρεί ακόμα την αρχαία Ιλλυρο-Πελασγική αρχιτεκτονική. Τα λευκά σπίτια με σκεπή και το ανοιχτό γαλανό χρώμα στα παράθυρα και πόρτες, όλα είναι στον κλασικό αλβανικό ρυθμό. Τα αλβανικά χρώματα τα συναντάς και στις μικρότερες λεπτομέρειες»… και πιο κάτω συνεχίζει «στα Σύβοτα οι 11.000 κάτοικοι είναι Αλβανοί, αλλά δεν τους επιτρέπουν να μιλήσουν την όμορφη αλβανική γλώσσα, διότι, σύμφωνα με την ορθόδοξη κυβέρνηση (σσ. της Ελλάδας), λέγονται Έλληνες. Παρά την απαγόρευση για να μιλούν την μητρική τους γλώσσα αυτοί μιλούν αλβανικά.»
Η εθνικιστική προπαγάνδα ξεπερνά τα όρια όταν το περιοδικό επιχειρεί να ερμηνεύσει με την αλβανική γλώσσα το όνομα Σύβοτα από το Sy- si (πώς) και vota-vajti (πάει), το όνομα Πέρδικα από τις αλβανικές λέξεις perde -ka. Και ολοκληρώνει λέγοντας ότι «Στις γύρω περιοχές από τα Σύβοτα κατοικούσαν οι ιλλυρικές φυλές της Θεσπρωτίας, Κεστρίνης, Αμφιλοχίας, Χαονίας, Μολοσίας».
Το περιοδικό απευθύνεται στους μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και όταν οι μαθητές αρνούνται να το αγοράσουν, τούς επιβάλεται από τις αρχές των σχολείων, κάτι που συνέβη με τους μαθητές τρίτης τάξης σε δημοτικό σχολείο των Αγίων Σαράντα.
Υπενθυμίζεται ότι σε περισσότερους από 16 τίτλους βιβλίων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι εμφανείς παρόμοιες εθνικιστικές διεκδικήσεις. Παρόμοια είναι η αντιμετώπιση σε πανεπιστημιακά εγχειρίδια και άλλες πανεπιστημιακές εκδόσεις.
Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελούν επίσης, οι εκδόσεις της Ακαδημίας Επιστημών της Αλβανίας όπως: «Η ιστορία του Αλβανικού λαού», Τίρανα 2002, «Η Χιμάρα στους αιώνες» Τίρανα 2004, «Το αλβανικό εγκυκλοπαιδικό λεξικό» Τίρανα 2008-09 κλπ.
Δεν αναφερόμαστε εδώ στις δεκάδες εκδόσεις και δημοσιεύσεις επώνυμων και ανώνυμων Αλβανών συγγραφέων, με ή χωρίς επιστημονικούς τίτλους, οι οποίοι βλέπουν στην προώθηση της ιδέας του ανθελληνισμού ως ένα προσοδοφόρο βήμα.
Ως εύκολη επιχειρηματολογία χρησιμεύει η επαναφορά των ρομαντικών αρχών του αλβανικού εθνικού κινήματος του ΧΙΧ αιώνα ότι οι Αλβανοί αποτελούν άμεση συνέχεια των Πελασγών και Ιλλυριών. Με το αξίωμα αυτό διεκδικούν όχι μόνο το πολυφωνικό τραγούδι ως το χαρακτηριστικό έμβλημα της Ηπείρου, αλλά και τη Δωδώνη, τον Πύρρο, τον Μέγα Αλέξανδρο και καθετί που επισφραγίζει την ελληνικότητα της Ηπείρου.
Στο τεύχος 71, του 2012, οι διεκδικήσεις στις οποίες αναφερόμαστε αφορούν τα Σύβοτα στη Θεσπρωτία. Το περιοδικό την καταγράφει απλώς «αλβανική με Ιλλυρο-Πελασγική προέλευση».
«Η πόλη, αναφέρει το περιοδικό, διατηρεί ακόμα την αρχαία Ιλλυρο-Πελασγική αρχιτεκτονική. Τα λευκά σπίτια με σκεπή και το ανοιχτό γαλανό χρώμα στα παράθυρα και πόρτες, όλα είναι στον κλασικό αλβανικό ρυθμό. Τα αλβανικά χρώματα τα συναντάς και στις μικρότερες λεπτομέρειες»… και πιο κάτω συνεχίζει «στα Σύβοτα οι 11.000 κάτοικοι είναι Αλβανοί, αλλά δεν τους επιτρέπουν να μιλήσουν την όμορφη αλβανική γλώσσα, διότι, σύμφωνα με την ορθόδοξη κυβέρνηση (σσ. της Ελλάδας), λέγονται Έλληνες. Παρά την απαγόρευση για να μιλούν την μητρική τους γλώσσα αυτοί μιλούν αλβανικά.»
Η εθνικιστική προπαγάνδα ξεπερνά τα όρια όταν το περιοδικό επιχειρεί να ερμηνεύσει με την αλβανική γλώσσα το όνομα Σύβοτα από το Sy- si (πώς) και vota-vajti (πάει), το όνομα Πέρδικα από τις αλβανικές λέξεις perde -ka. Και ολοκληρώνει λέγοντας ότι «Στις γύρω περιοχές από τα Σύβοτα κατοικούσαν οι ιλλυρικές φυλές της Θεσπρωτίας, Κεστρίνης, Αμφιλοχίας, Χαονίας, Μολοσίας».
Το περιοδικό απευθύνεται στους μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και όταν οι μαθητές αρνούνται να το αγοράσουν, τούς επιβάλεται από τις αρχές των σχολείων, κάτι που συνέβη με τους μαθητές τρίτης τάξης σε δημοτικό σχολείο των Αγίων Σαράντα.
Υπενθυμίζεται ότι σε περισσότερους από 16 τίτλους βιβλίων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι εμφανείς παρόμοιες εθνικιστικές διεκδικήσεις. Παρόμοια είναι η αντιμετώπιση σε πανεπιστημιακά εγχειρίδια και άλλες πανεπιστημιακές εκδόσεις.
Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελούν επίσης, οι εκδόσεις της Ακαδημίας Επιστημών της Αλβανίας όπως: «Η ιστορία του Αλβανικού λαού», Τίρανα 2002, «Η Χιμάρα στους αιώνες» Τίρανα 2004, «Το αλβανικό εγκυκλοπαιδικό λεξικό» Τίρανα 2008-09 κλπ.
Δεν αναφερόμαστε εδώ στις δεκάδες εκδόσεις και δημοσιεύσεις επώνυμων και ανώνυμων Αλβανών συγγραφέων, με ή χωρίς επιστημονικούς τίτλους, οι οποίοι βλέπουν στην προώθηση της ιδέας του ανθελληνισμού ως ένα προσοδοφόρο βήμα.
Ως εύκολη επιχειρηματολογία χρησιμεύει η επαναφορά των ρομαντικών αρχών του αλβανικού εθνικού κινήματος του ΧΙΧ αιώνα ότι οι Αλβανοί αποτελούν άμεση συνέχεια των Πελασγών και Ιλλυριών. Με το αξίωμα αυτό διεκδικούν όχι μόνο το πολυφωνικό τραγούδι ως το χαρακτηριστικό έμβλημα της Ηπείρου, αλλά και τη Δωδώνη, τον Πύρρο, τον Μέγα Αλέξανδρο και καθετί που επισφραγίζει την ελληνικότητα της Ηπείρου.
Ανταπόκριση: Παναγιώτης Μπάρκας,
http://www.skai.gr
OI ALBANOI TI MISI ELLADA THN THEWROUN DIKIA TOUS
ΑπάντησηΔιαγραφή